Covidli günlerde okumak manidar oldu. Kitabı 1912de yazmış ve 100 yıl sonrasını yani günümüzü tasvir etmiş London. Hemen hemen 100 yılda bir dünyada salgın hastalık yaşandığı göz önüne alınırsa müthiş bir öngörü değil ama yine de kıyamet sonrası edebiyatının öncülerinden ve çok sevdim kitabı. Salgından kurtulan karakterin ağzından anlatılıyor roman ve salgından yıllar sonra dedenin torunlarıyla gerçekleştirdiği diyaloglardan oluşuyor. 3 torunundan biri yönetici kesimi, (dedesine kulak veren ve anlattıklarını ilgi ile dinleyen tek torunu) bir diğeri mistikleri,büyücüleri,din adamlarını bir diğeri ise barbarları,savaşçıları,şövalyeleri,askerleri temsil ediyor. Dedenin tarih bilgisi olduğu için bir uygarlık kurulurken hangi aşamalardan geçileceğini anlatmaya çalışıyor torunlarına. Dede ilkel olanla uygarlık arasında köprü görevi görüyor bir diğer deyişle ve aslında uygarlığın ne kadar kırılgan olduğu vurgulanıyor kitapta. Bir salgın hastalıkla nüfusun ,bilginin,üretimin hatta dilin yitirilişi..Çok etkileyici.
Kızıl VebaJack London · Türkiye İş Bankası kültür Yayınları · 202033.2k okunma
Felsefe ve psikoloji seviyorsanız çok çok seveceğiniz bir kitap. Ben hayran kaldım Kundera’ya ve tespitlerine. Kitap kavramsal olarak düaliteler üzerine kurulmuş. Hafiflik ağırlık sefillik yücelik gibi karşıtlıklar üzerine kafa yormaya itiyor. Ayrıca aklımda kalan bir bölümü de şöyle. Bir köpekle kurabileceğimiz bağ idilsidir diyor yazar. Çünkü köpek cennetten kovulmamıştır. İnsan zamanı, döngüsel değil düz bir çizgide akar ve hep ileriye doğru gider. İnsan bu yüzden mutlu olamaz. ‘’Mutluluk yinelenmeye duyulan özlemdir’’ diyor Kundera. Aynı bi köpeğin belli bir rutini olması gibi ,insan da bazen farkında olmasa da (kitaptaki hafifliği yüksüzlüğü seçen karakterlerin aynılıktan kaçmaları gibi) mutlu olmak için bi rutine ihtiyaç duyar gizliden gizliye.
