Çok direndik çok çabaladık gece gündüz çalıştık yeri geldi sağlığımizdan olduk mutluluğu paranın getireceğini düşündük.
Güzel elbiselerin forslu evlerin peşine takıldıp kendimizi heba ettik ama maalesef mutluluğu hiçbir şeyde bulamadık.Sonra kaybetmeye başladık kıymetini bilmediğimiz o masum günleri,geçen zamanı para karşılığında bile satın alamadik.Yaşimiz ilerledi derken eski günlerin yasını tutmaya başladık .Bir simidin tadını, birer fincan kahvenin,iki samimi dostun sohbetini hep birlikte yadettik.Okul çağlarında küheylanlar gibi neşe içinde koşuştuğumuz sokakları, kadın kadına dedikodu eden annelerimizin değerini bilemedik . Şimdi daha iyi anladık . Büyük hayaller kurduk büyük insan olmayı hedefledik ama hep çocukluğumuzu aradık durduk.Ne az ile kaanat etmeyi bildik ne de çok ile yetinmeyi.Yanıbaşımızda olan güzellikleri hep uzaklarda aradık...