Her insanın, en yaşlısının dahi, alt edemediği hevesleri vardır. Kimse kimse için - bu kendi çocuğu dahi olsa - hayatını feda etmek, kimse kimse için önüne geçemediği hislerini saklamak, kimse içindeki çocuğu büyütmek zorunda değildir.
Birilerinin evde yaşam belirtileri göstermesi, neşe saçması, sabahları perdeleri açıp güneşi karşılaması gerekir. İki kişiden birinin, diğerinin kendi kabuğuna, sessizliğine, konfor alanına, yalnızlığına kaderiymiş gibi tutulmasına müsaade etmesi gerekir. İki kişiden en az birinin bir şeyleri düzeltmesi, bazı kurallar koyması gerekir. İki kişiden birinin, hayatın elle tutulur tarafını göstermesi, yeni yemekler denemesi, bir gün aniden pencerelere renkli perdeler asması gerekir. İki kişiden birinin gri havalarda evde neşeli müzikler çalması gerekir. İki kişiden birinin diğerini belki daha çok sevmesi, ihtiyaç halinde sevgi takviyesi yapması gerekir.
"Sevginin yalnızca bir duygu olmadığını, bilgi de gerektiğini kendimden biliyorum. Sevgi savurganlığım yüzünden ha hite su vererek çürüttüğüm kaktüsler hala aklımda."
Tomris Uyar, Gündökümü