Karşındaki yüz sanma ki hep ben olurum
Er geç bu kalıptan çıkarım sen olurum
Lutfeyle gönül tahtıma sultan ol sen
Tâ mahşere dek ben senin ülken olurum
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Bir iş var bu işin içinde.
Bir kardeşim olsaydı her şey bambaşka olmaz mıydı? Paylaşmayı öğrenirdim, sevmeyi öğrenirdim, affetmeyi öğrenirdim... Fakat yoktu ve ben tüm duyguların yabancısıydım.