Ebru özcan
@_Heidi
TİD /unutmayın ki ellerde konuşur...
Bedenin coğrafya,tarihtir günün
Ayrı ayrı sayfa saatin,günün
Dört kapısı açık dursun gönlünün
Alimler,erbablar seni okusun
Bir öğretmen adayı
Lisans
sinop
39 okur puanı
Şubat 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Bize bir insan mektebi lazım. Bir mektep ki bizi kendi ruhumuza kavuştursun; her hareketimizin ahlaki değeri olduğunu tanıtsın; hayaya hayran gönüller, insanlığı seven temiz yürekler yetiştirsin; her ferdimizi milletimizin talihi içinde aratsın; vicdanlarımıza her an Allah'ın huzurunda yaşamayı öğretsin.
Okur Takip Önerileri
Bugün en küçüğü en büyük yere ulaştıran bir demokrasi içinde halk eğitimi, kalp terbiyesine yönelecek yerde radyoculuk ve otomobil kullanma heveslerini besleyerek insanı makine denen zehirli aletin esaretine sokmaktadır. İnsan, artık başkasının kölesi olmuyor, lakin insanlık makinenin kölesi olmak için çılgın bir yarışmadadır. Eskinin şiir yazma meraklısı gençlerin yerine otomobil kullanma hevesleri hüküm sürüyor. Bayram yerinde eğlenen henüz gençlik heyecanı yaşamamış çocukların hevesi, ağır bir demir kütlesine intikal etmiş bulunuyor.
Kendini yetiştirmeden şefini arayan nesil ekilmeden sulanan fidana benzese gerek. Alıcı kabiliyetle yüklü olup da görebilen göz için üstümüzde ve etrafımızda şef çoktur. Sonsuz alemlerle dolu kainatımızda ancak ümitsizler barınacak yer bulamaz. Böyle büyük bir tarih ve milletin çocuğu iradesine önder bulamasın; bu hal, ümitsizliğin en karanlık kuyusuna baktığımızı göstermektedir. Kendisine şef arayan Müslüman Türk çocuğu, eğer kendinde irade kuvveti varsa onu tarihte ve toprağın altında bulacaktır. Ancak kur'an'daki sonsuzluğu görmeyen, ummandaki benliğini tanımayan şaşkın hasta, şefini nerede bulsun? Ağlarsa da inlerse de haklıdır. Yokluk onun kendindedir. İradesini felce uğratan kendindeki zehirdir. Şefleri büyük sürünün önünde değil, her birimizin iradesinin ta içinde arayalım. Şefimiz aşkımızdır. Onu kalbimizle alkislayalım. Bütün bir ömür dövülen kalp, en büyük ve cesur önderdir.
Bir kitap okudu
120 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
·
128 günde okudu
İnsan hep bir "gitmek" hali üzerindedir. Her an kendinden, bazen birinden, bir yerden, bir şeyden ve bir histen... Ama sürekli gider. Gitmek süreğen ve yorucudur.
İbadet; dünya için harcanan zamanların kayıp olmasını engeller. İnsanı telaş ve koşuşturmaca alemden soyutlar. Her ibadet bir durak yeridir. Derince ve huzurlu nefes aldırır. Hem de bu defa aldığın nefes, farklı oranlarda çeşitli gazların bulunduğu atmosferdeki rutin nefeslere benzemez. Alınır ve geri verilmez. Bu yüzdendir; her ibadetten sonra daha dirençli, daha dingin ve daha sağlıklı bir ruhla devam edersin dünyaya.
.......
İbadet; ruhun nefes alışıdır.
Ne zaman sever insan? Baktığında mı, gördüğünde mi? Uçurumu fark ettin mi şimdi? Hep bakarsın, bir görürsün. Sevmek görmekle başlıyor işte! Görmeden sevdiğinde yazık oluyor. Bu görmek özü görmek... İçindeki tarlalarda ne yetişir, denizleri ılık mıdır, iklimi soğuk mudur? Sokakları kesişir mi olup olmadık? Evleri kat-kat mıdır, bahçeli midir? Peki ya gözü görmek?... Renginden, şeklinden öte bir görmek bu... Baktığında birkaç masal anlatır mı mesela ?
Suskun mudur?