At vuruldu; içim paramparça Rüveyda
gölgelerin ardına sakladım kusurum
sen orda kayıtsızca gülümsüyor gibisin
ben burda damla damla eriyip akıyorum
yine de, çiğnetemem kimseye gururumu
istenmediğim yeri sessizce terkederim hatıra kalsın diye bırakır da ruhumu mahzun
bir derviş gibi boyun büker, giderim