“Hiçbir şey ondan uzun değildir, zira zaman sonsuzluğun ölçüsüdür. Hiçbir şey ondan kısa değildir, zira zaman hiçbir tasarımıza yetmez. Bekleyen için hiçbir şey ondan daha yavaş, eğlenen içinse hiçbir şey ondan hızlı değildir. Büyük ölçekte sonsuza uzanır, küçük ölçekte sonsuz parçaya bölünür. Bütün insanlar onu ihmal eder, hepsi de onu boşa harcadığına pişman olur. Hiçbir şey o olmadan yapılamaz. Zaman gelecek nesillere layık olmayan her şeyi unutturur, bütün büyük şeyleri ölümsüzleştirir.”
Sadık: Nasıl olur? Suçların ve felaketlerin olması, iyi insanların başına felaketler gelmesi şart mı yani?
Jesrad: Kötüler daima mutsuzdurlar. Onlar dünya üzerinde bulunan az sayıdaki adil insanı sınamaya yararlar. İyiliğin doğmasına vesile olmayan kötülük yoktur.
Sadık: Fakat ya sadece iyilik olsaydı ve hiç kötülük olmasaydı?
Jesrad: O zaman bu dünya başka bir dünya olurdu ve olaylar zinciri başka türlü bir bilgelik zinciri olurdu. Bu mükemmel düzen ancak kötünün yakınına dahi gelemediği yüce varlığın ebedî mekânında olabilir. Yüce varlık birbirine hiçbir şekilde benzemeyen milyonlarca dünya yaratmıştır. Bu muazzam çeşitlilik onun muazzam kudretinin bir işaretidir. Ne dünya üzerinde birbirine benzer iki yaprak, ne de göklerdeki sınırsız mekânlarda birbirine benzer iki gezegen mevcuttur. Doğduğun bu küçük atom üzerinde gördüğün her şey onun her şeyi kapsayan değişmez emirlerine göre yerinde ve zamanında vuku bulmak zorundadır. İnsanlar demin ölen çocuğun suya kazara düştüğünü, o evin yine kazara yandığını düşünecekler. Fakat aslında tesadüf diye bir şey yoktur. Her şey ya sınav, ya ceza, ya ödül ya da önlemdir.