‘Olsun..
Görmek için iki göz gerekiyor sanıyorlardı hala
hala insanı bir yürek bir akıldan ibaret sanıyorlardı peki ruhu neredeydi insanın..
Ruhuyla gördükleri ruhuyla hissettikleri ve dahi ruhuyla geçtiği bütün zaman kavramları?
İnsan aslen nerdeydi?
Hiçbir tezim yok..
Gülümseyerek bakıyorum olmuşuna olmamışına hamken dalından düşüp toprak oluşana..
Ne kadar düş varsa çoçukluğuma yoruyorum..
En güzel ordan bakıyorum zira
Evet o çocuk benim hala’