Menzile, sofrada vardık; general çatalını bıraktı, bana döndü: "Emir can, bu çocuğu neden yanında getirdiğim bize açıklayacak mısın?"
Cemile Hala atıldı: "İkbal can! Bu ne biçim soru?"
"Sen kazak örmekle meşgulken, canım, ben ailemizi merak edenlerle uğraşmak zorunda kalacağım. Soru soracaklar.
Kızımızın evinde bir Hazara çocuğun ne işi olduğunu merak edecekler. Ne diyeceğim onlara?"
Süreyya kaşığını bıraktı. Babasına döndü. "Onlara dersin ki..."
"Tamamdır, Süreyya," dedim, elini tutarak. "Sorun değil, General Efendi haklı. İnsanlar soracaktır."
"Emir..." diye başladı karım.
"Tamamdır." Generale döndüm. "Durum şu, General Efendi: Babam hizmetkârının karısıyla yatmış. Kadın da Hasan adında bir oğlan doğurmuş. Hasan öldü. Divanda uyuyan çocuk, onun oğlu. Benim yeğenim. İşte, soranlara aynen böyle söylersiniz."
Herkes susmuş, bana bakıyordu.
"Bir şey daha var, General Efendi," dedim. "Bir daha, benim yanımda ondan asla 'Hazara çocuk' diye söz etmeyeceksiniz. Onun bir adı var: Sohrab."
Yemeğin sonuna kadar kimse konuşmadı.
Sohrab'ın suskun olduğunu söylemek, yanlış olur. Suskunluk, huzur içeriyor. Sakinlik, dinginlik. Yaşam düğmesinin sesini kısmak gibi.
Vicdani olmayan iyiliği bilmeyen bir insan acı da çekemez
'Senin bu kadar mutlu olmana, ancak senden bir şey almaya hazırlandıkları zaman izin verirler.'
Reader Follow Recommendations
"Ali kısırdı," dedi Rahim Han.
"Hayır, değildi. Sanaubar ona Hasah'ı doğurdu, öyle değil mi? Dolayısıyla, bir çocukları oldu." "Hayır, onların çocuğu olmadı," dedi Rahim Han.
"Evet, oldu."
"Hayır, olmadı, Emir." "Peki, o zaman kim..." "Bence yanıtı biliyorsun."
Dik bir yamaçtan aşağıya kayan, tutunabileceği bir ot, bir çalı arayan ama eli boş kalan biri gibiydim. Oda sallanıyor, yalpalıyordu - aşağı yukarı, sağa sola. "Hasan biliyor muydu?" dedim bin güçlükle; dudaklarım bana ait değildi sanki. Rahim Han gözlerini yumdu. Başını salladı.
"Sizi adiler," diye tısladım. Ayağa kalktım. Haykırdım-, "Sizi aşağılık piçler! Hepiniz... adi, iğrenç yalancılar!"
"Masasının üzerindeki bir levhada şöyle yazıyordu: Yaşam bir trendir, atla!"