'Senin bu kadar mutlu olmana, ancak senden bir şey almaya hazırlandıkları zaman izin verirler.'
"Ali kısırdı," dedi Rahim Han.
"Hayır, değildi. Sanaubar ona Hasah'ı doğurdu, öyle değil mi? Dolayısıyla, bir çocukları oldu." "Hayır, onların çocuğu olmadı," dedi Rahim Han.
"Evet, oldu."
"Hayır, olmadı, Emir." "Peki, o zaman kim..." "Bence yanıtı biliyorsun."
Dik bir yamaçtan aşağıya kayan, tutunabileceği bir ot, bir çalı arayan ama eli boş kalan biri gibiydim. Oda sallanıyor, yalpalıyordu - aşağı yukarı, sağa sola. "Hasan biliyor muydu?" dedim bin güçlükle; dudaklarım bana ait değildi sanki. Rahim Han gözlerini yumdu. Başını salladı.
"Sizi adiler," diye tısladım. Ayağa kalktım. Haykırdım-, "Sizi aşağılık piçler! Hepiniz... adi, iğrenç yalancılar!"
"Masasının üzerindeki bir levhada şöyle yazıyordu: Yaşam bir trendir, atla!"
Okur Takip Önerileri
Dudağının bir kıyısı hafifçe kıvrılmıştı.
Bir tebessüm.
Orantısız.
Çarpık.
Varla yok arası.
Ama orada.
"Uçurtmayı senin için yakalamamı ister misin?" Başını evet anlamında salladığını gördüm.
"Senin için bin tane olsa yakalarım"
Eğer sen gerçekten benim babamsan, kılıcını oğlunun kanıyla kirletmiş oldun. Ve bunu sırf inatçılığından yaptın. Yüreğini sevgiye döndürmeye çalıştım, sana yalvardım, çünkü sende annemden izler bulacağımı sandım. Ama yüreğine boşu boşuna seslenmişim; şimdiyse birbirimize kavuşmak için artık çok geç...'