Teorik olarak her kayıpta bir hâyır vardır; pratikte ise kayıplar insana Tanrı'nın varlığını sorgulatır ve
kafada bir soru doğurur: Bunu hak ettim mi?
Ya Rab, her ne takdir edersen kabûlümdür,yeter ki beni
felaketlerden koru.
Er ya da geç
bir şeylerin bir parçası olduğumuzu hissederiz, bunun ne
olduğunu mantıkla anlayamasak bile geleneğin dediğine
bakılırsa her birimiz var oluşumuzun gerçek sebebini
ölmeden bir saniye önce anlarmışız. Cehennem ya da
cennet işte o an doğarmış.
Cehennem, o kısacık anda geriye bakıp hayat denen
mucizeye anlam katma fırsatını kaçırmış olduğumuzu
anlamakmış. Cennet ise o an, "Hatalarım oldu, fakat hiç
korkaklık etmedim. Hayatımı yaşadım, ne yapmam gerekiyorsa yaptım," diyebilmekmiş.