Yine yoruldum, korkuyorum gibi kelimelerle başlamayı düşündüm ama artık herkesin bundan bıktığını "başka söyleyebileceğin bir şey yok mu ?" gibi şeyler düşündüğüne eminim. Ama ben bıktım mı bundan... Hayır. Çünkü herkesin kendi duygularını anlatan bir kelime vardır ve bu kelimeler de benim duygularımı anlatıyor. Belki başka kelimelerde vardır duygularımı anlatan ama ben sonu bilinmeyen bir sessizliğe bürünmeden önce bir tek bu kelimeler kalmıştı bana. Hayat herkese bir kelime vermişti ve bana da bu kelimeler uygun görülmüştü. Bazı kişilere mutluyum, bazı kişilere huzurluyum, bana ise sadece korkuyorum ve yoruldum kalmıştı. Peki bana bunu değiştirme şansın var, değiştirmek ister misin? diye sorsalar değiştirir miyim? Sanırım hayır. Alıştım çünkü, alıştım artık bu sessizliğe,bu sessiz kelimelere. Bu kelimelerle yaşamak zor gelmiyor bana, sonunu bilmediğim bir sessizliğe büründüğümde ailem,yakınlarım değil o kelimeler vardı yanımda... Beni en iyi anlayan ve anlatan kelimeler. Bir kelime, bir duygu sana senin var olduğunu hatırlatabilir mi? Hatırlatabiliyormuş. Bazen bir an yaşarsın ya o an bir teselli ve birisinin sana sarılmasını istersin ama kimse yoktur yanında,vardır ama senin varlığından dahi haberi yok. O zaman diyorsun ki yoruldum... Sadece bir kelime diyorsun ve sana kimsenin sarılamayacağı kadar sarılıyor, aynı bir insan gibi... Şimdi sana bir şey sormak istiyorum sen olsan böyle bir kelimeyi bırakmak ister miydin? Hayatın sana verdiği bu kelimelerin yükünü ve duygularını taşımaya razı olur muydun?