“Kendini kurban olduğuna inandırmışsın ve anlaşılan öyle hissetmeyi de seviyorsun.
Kime kurban denir, söyleyeyim mi sana?”
“….”
“Kurban gibi davranmayı seçene.”
Karadelikler yakınlardaki yıldızlardan kopan parçaları yutarak büyüyormuş. Tıpkı insanlar gibi. İnsanlar da içlerinin karanlığını, ruhunu emdikleri başka insanların aydınlığıyla besliyor.
İnsan uykunun karanlıkları arasında, bir kum tanesi kadar küçük ve kendi kendini teftişe muktedir bir şuur noktasını uyanık bırakarak, beyninin öte taraflarına istirahat verebilir mi?