İkisi birden yine güldü. Sağlıklı bir yaşamın bu tam anlamıyla coşkun gülüşünde hiçbir kötülük yoktu ama Berger'in yüreğini kamçılanmış gibi yaktı. Uzaklarda olmak, binlerce, on binlerce mil uzaklarda olmak istedi. Ya da uyumak. Ya da onlar gibi neşeli olabilmek. Hiçbir şey konuşmadan böyle oturmamalı. Böyle donuk ve tutuk, böyle çocuksu ve şaşkın acınacak halde olmamalı.
Evet bunlar ona göre değildi; Schramek'in hakkı vardı, anlıyordu. Peki ona göre olan neydi? Yaşamın nesine uyum sağlayabilirdi?
'Nezleye yakalanır gibi ideolojilere yakalanıyoruz, ideolojilere ve kelimelere.'
Sayfa 128
Reader Follow Recommendations
Zalimlerin ve onların kurbanı olan mazlumların olduğu bir dünya bizi tanıklığa çağırır. Hiç kan dökülmemiş, çocuklar hiç yetim kalmamış, ıstırap yürekleri kavurmamışçasına dünyanın eskisi gibi döndüğü düşüncesine bir itiraz bekler bizden. Kalpten çıkacak ve yine kalbe dokunacak bir nida. Istırabı, zulmü kıyıcılığı inkar etme eğilimlerine karşı durmaya, merhamet ve müdahaleye çağırır bizi dünya.
O halde, onarılamaz acılara ve affedilemez cürümlere tanık olduğumuzda, yumruklarımızı öfkeyle sıkalım. Vurdumduymazlık en büyük kötülüktür. Dünya değişmeyi hakediyor ve biz kötülüğe seyirci kalamayız.