Beni yalnızlaştıran da bundan şikâyetçi olan da sizlersiniz. Teşekkür ederim; sizden ayrı, yalnız ne mutluyum..:)
...
Bir yer var, biliyorum!
Her şeyi söylemek mümkün,
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum.
Anlatamıyorum..."
Orhan Veli Kanık
Reader Follow Recommendations
Daha pek küçük yaştanberi, karşımdakini dinlediğim hâlde içimden başka şeyler düşünmeyi, zihnimi iki dikkatle çalıştırmayı öğrenmiştim.
Sayfa 20Kitabı okudu
Hem güleceğim hem de ağlayacağım geliyordu.
Sayfa 291Kitabı okudu
Fakat insanlar, sahi, insafsız mahlûklar. Bendeki yüz yumuşaklığından alınmış cesaretle etrafımda açılan eller, hele son zamanlarda o kadar çoğalmıştı ki...
Sayfa 291Kitabı okudu
Ben, dün akşam mühim bir karar verdim.
- Neye?
- Yaşamaya.
- Bu ne demek?
- Gayet sade, kendimi öldürmemeye.
Sayfa 471Kitabı okudu
Halbuki gönlüm, baştan başa bütün sevdiklerimin ölüleriyle dolu.
Hangi ümide sarılsam elimde kalıyor, neyi seversem ölüyor.
Sayfa 469Kitabı okudu
Korkma Feride, bu da geçer. Sen gençsin, daha güzel günler görmekten ümidini kesme.
Sayfa 469Kitabı okudu
Sıhhatim yavaş yavaş düzeliyor. Fakat nafile, öyle hissediyorum ki, içimde müebbeden kırılmış bir şey var. Eski sıhhatimi, bana her şeyi hoş gösteren eski neşemi artık bulamayacağım. Gülerken ağlıyorum, ağlarken gülüyorum; dakikam dakikama uymuyor. Mesela, geçen akşam pek neşeliydim. Yatağımda gözlerimi kaparken âdeta kendimi mesut hissediyordum. Sabaha doğru karanlığın içinde hiç sebebsiz ağlaya ağlaya uyandım. Neyim vardı? Niçin ağlıyordum? Bunu kendimde bilmiyordum. Öyle sanıyorum ki gece, bu kocaman dünyanın bütün evlerini birer birer dolaşarak ne kadar keder, ümitsizlik varsa hepsini toplamış, getirip benim göğsüme doldurmuşlar.
Sayfa 460Kitabı okudu