Okur Takip Önerileri
Zorlu Yolculuk..
Mathias Enard'ın okuduğum üçüncü kitabı 
Mıntıka, tam manası ile okunması sabır isteyen bir kitap. Neyse ki kitap beni bitirmeden ben kitabı bitirebildim..
Yazarı merak eden okurlara tavsiyemdir, 
Mathias Enard okumaya 
Hırsızlar Sokağı dan başlamalısınız zira "Mıntıka"ya hazırlık kolay olmuyor.. :)
Herkese keyifli okumalar..
İnceleme yok, okunan her kitabıyla birlikte, katlanarak artan bir hayranlık ve saygı var Yaşar Kemal’e...
.
Rahmet Olsun... Thilda’ya da...
Yaşar Kemal
Yaşar Kemal’in özlü romanı
“Yılanı Öldürseler”
toplumsal cinnetin dokuz yaşında bir çocuğu katil olmaya sürüklemesinin romanıdır..!
Yaşar Kemal / 
Yılanı Öldürseler
“Bir İnce Memed giderse bin, on bin, yüz bin İnce Memed gelir, Ağalar biter de İnce Memedler bitmez..”
“Mecbur Adam” İnce Memed destanı, ilk baskısı 1984’te yapılan serinin üçüncü kitabı başta alıntıladığım, ikinci kitabın sorusuna verilen cevapla şekillenmiştir.
Serinin son kitabıyla destan devam ediyor..
Yaşar Kemal
“Mecbur Adam” İnce Memed efsanesi serisinin 2. kitabının özeti şu alıntı oldu;
“Abdi gidince Hamza gelmese iş kolay.. Bir Abdi gidiyor, bin Hamza geliyor. Her dövüş boşa!” dedi İnce Memed.
Zulmedenleri öldürmekle bitmeyeceği, yerine daha zaliminin geldiği hüznü, çıkmazı çöktü üstüne! Yaşar Kemal
“Olmasaydı sonumuz böyle!”
Sözleri Yusuf Hayaloğlu’na ait, Ahmet Kaya’nın şarkısında geçtiği gibi..
Sabahattin Ali’nin bu eseri, bir solukta okunup, “soluksuz” bırakan bir esermiş. Bildiğim ama nedense okumayı ertelediğim bir eserdi ta ki kıymetli bi arkadaşımın önerisi ile tekrar gündeme gelene kadar.. (Teşekkürler Arkadaşım, her neredeysen, hep huzurlu olmanı dileyerek...)
Böyle hüzünlü hikayeleri “beğendim” demek pek adetim değil, zira üzer ama üzülmekte hayata dahil nasılsa..
Tavsiye edilir elbet, okuyun, okutturun bıraktığı ince sızıya rağmen..
Sabahattin Ali
Dostoyevski’nin Türkiye şubesi Yaşar Kemal’in, kendi deyimiyle İnce Memed, “içinde başkaldırma kurduyla doğmuş” bir insanın, “mecbur adam”ın romanıdır, henüz başladı devam edecek...
Yaşar Kemal / 
İnce Memed 1
Söz konusu ‘Özdemir Asaf’ olunca, yinelenen incelemelere, beğenilere, takdirlere girmek yerine, ismine yahut şiirlerine her rastladığım da, aklıma gelen şu anektodu paylaşmak isterim.
.
"Bir gazeteye, edebiyat sayfasına arkadaşlarımızla beraber yazıyorduk. 5-10 günde bir de gidip, şiirlerimizin küçük paralarını alıyorduk. Tatlı oluyordu. Bir gün muhasebeye gittiğim zaman, 'Müdürü göreceksin.' dediler. Müdüre gittim. 3-4 tane şiirim çıkmış. Biri bir satır, biri iki, biri üç satır falan. 'Efendim, beni istemişsiniz.' dedim. 'Bak oğlum, arkadaşların koca koca şiirler yazıyor. Sen de en iyi, en yüksek parayı alanlardan birisin. Sen de biraz çok yaz da, aldığın parayı hak et.' dedi. Gençtim, biraz alındım. 'Öyleyse, bu şiirlerin bedeli gazeteye armağan olsun.' dedim. Kapıdan çıkıyordum, 'Evladım üzülme.' dedi. Bu sefer adam üzülmüştü. Parayı aldım, verdiler ama ondan sonra o gazeteye şiir yazmadım.."
Özdemir Asaf
Tanıtımında, aşk mektubu diye geçen, bence (bence değil öyle aslında :) ) çok daha fazla içeriğe sahip, belki de ön okuma sonrası başlanması gereken evrensel bir yapıt. Gece 22.10 da başlayıp sabah 06.00 dek süren anlatım. Boyutlu anlatım, bilinç akışı tekniği, dili sade fakat terminolojik terimlerde gani..
Müzikolog Franz ve Araştırmacı, Gezgin Sarah’ın anıları ve bunu daha ziyade Franzın anması.. Ve bu anlatıma / anılara eşlik eden, arkeoloji, mimari, müzik, edebiyat tarihi değinilen konulardan. Balzac, Hayyam, Schliemann, Sadık Hidayet, A.Christe,Beethoven, Wagner, Hafız, Gertrude Bell ve ismini sayamadığım onlarca tarihi kişilikle ilgili türlü anektodlar..
Hırsızlar Sokağı da nitelikli bir eserdi fakat, 
Pusula okunması zor olsa da çok daha şahane ve kapsamlı bir eser..
Hasılı okuyunuz efendim, tavsiyemdir..
Mathias Enard / Pusula
“Ezilenler” ölümsüz bir eser, üzerine çokça inceleme yapılmıştır. Kitabın son sayfasında Cemal Süreya aklıma geldi.. Bilenler bilir, Süreya, Doğan Hızlan’ın
bir programında "1944 yılında Dostoyevski’yi okudum. O gün bugün huzurum yoktur." demişti, galiba bugün ben de aynı noktadayım!
Kitabı bitirdiğinizde içinizin üzüldüğünü, kalbinizin ezildiğini hissedeceksiniz..
Fyodor Dostoyevski 
Ezilenler
Gurnah’ın okuduğum ikinci kitabı. Anlatım tarzı, uslubu, değindiği konular (Irk, etnisite, cinsiyet, kimlik, aidiyet, ihanet) köklü bir geçmiş hissi uyandırıyor. Tanıdık bir nefes. Sessizliğe hayranlık’ta bu minvalde yazılmış. Kitabı şu alıntı özetlemekte; “Farklılıkların üstünde durmayı severdim -hâlâ severim kibir ve hırsın kurumları nasıl fark gözetmeksizin yiyip bitirdiğini ve üstünde yaşadığımız kıtanın nasıl artık çamur, atık ve bayağılık havuzları üzerinde yüzdüğünü, kinizmin ve yılgınlığın nasıl hepimizi bu pisliği yaşamaya mahkûm ettiğini, semirmiş olanların, sindirip yendikleri kişileri nasıl hiç düşünmeden küçümsediğini uzun uzun düşünmeyi severim..” Sessizliğe Hayranlık Abdulrazak Gurnah
Günter Wallraff, 1974’te Almanya’da yaşayan Türk işçilerin dramını kamuoyunun geniş kesimlerine duyurmak için , yaşamının iki yılını en kötü koşullar altında, en tehlikeli işlerde kaçak olarak çalışan Türk işçileriyle birlikte geçirdi. Gelişmiş bir sanayi toplumunda yabancı işçilerin özellikle, Türklerin yaşadıkları cehennemi yakından gördü. Kâr uğruna bile bile ölüme gönderilmelerine tanık oldu.. 
En Alttakiler 
Günter Wallraff
