Ş ə r i f. Gözəl qızı işıqlandırdın
Gecənin qaranlığilə.
Ey sevdalı ulduzlardan
Birər-birər uçub gələn
İşıqlar!
A l m a z. Dayan, dayan, necə yəni işıqlandırdın gecənin qaranlığı ilə? Gecənin
qaranlığı ilə adam işıqlanmaz ki?
Ş ə r i f. Yox də, bunun üsulu belədir.
A l m a z. Yəni gərəkməz ki, bir mənası da olsun?
Ş ə r i f. Nə qədər mənası olmasa, elə yaxşıdır. Deyərlər dərindir. Qayda
belədir.
Çünkü Oğuz Atay'ı da okudum, seni de tanıdım...
Diyebilirsin ki, bir insanı fotoğraflarından ve hakkındaki haberlerden ne kadar tanıyabilirsin? Haklısın. Belki de çok az... O zaman şöyle demeliyim: seni az tanıyorum...Az...
Sen de fark ettin mi? Az, dediğin, küçücük bir kelime. Sadece A ve Z. Sadece iki harf. Ama aralarında koca bir alfabe var. O alfabeyle yazılmış on binlerce kelime ve yüzbinlerce cümle var. Sana söylemek isteyip de yazamadığım sözler bile o iki harfin arasında. Biri başlangıç, diğeri son. Ama sanki birbirleri için yaratılmışlar. Yan yana gelip de birlikte okunmak için. Aralarındaki her harfi teker teker aşıp birbirlerine kavuşmuş gibiler. Senin ve benim gibi...
Bu yüzden, belki de, az çoktan fazladır. Belki de az, hayat ve ölüm kadardır! Belki de, seni az tanıyorum, demek, seni kendimden çok biliyorum, demektir. Bilmesem de, öğrenmek için her şeyi yaparım, demektir. Belki de az, her şey demektir. Ve belki de benim sana söyleyebileceğim tek şeydir...
Sayfa 349Kitabı okudu
15183- Ebû Cehm b. Huzeyfe oğullarından Ahmed b. Muhammed b. Humeyd el-Cehmî, Hz. Hüseyin'in öldürülmesiyle ilgili şiir okurdu. Zeyneb binti Akîl b. Ebî Tâlib'in şu şiirini okudu:
Peygamber size sorduğunda ne diyeceksiniz Ümmetlerin sonuncusu olduğunuz halde ne yaptınız Ehl-i Beyt'ime, Ensâr'ıma ve zürriyetime Kimisi esir, kimisi ölü kanla boyanmış Size nasihat etmemin mükâfatı
Benden sonra akrabalarıma kötü davranmak olmamalıydı."
Ebu'l-Esved ed-Duelî dedi ki: "Deriz ki: "Rabbimiz! Kendimize yazık ettik; bizi bağışlamaz ve bize merhamet etmezsen biz kaybedenlerden oluruz." (A'raf Sur. 23)
15.c.
Sayfa 342 - Ocak yayın.2.b.İstanbul.Haziran 2015Kitabı okuyor
Z kuşağı
Halkımız içinde bir zümre var ki, yalnız bilmediğini bilmemekle kalmaz bunun yanı sıra her şeyi bilmek iddiasındadır.
İ C'Â Z
Kalemin ucunda kelimeler,
Ediliyorken infâz;
Hislerim, seni hissetmek için çok az..
Bu şehrin duvarları dar,
İnsanları değildir bahtiyâr;
Kimse kimseye olamıyorken yâr..
İstanbul'da her gece, başı boş bir ayaz.
Bir tanem, bunları da yaz;
Burada kusursuz insân bulunmaz..
Yaşamak insânın yüreğinde bir kor,
Tâlihsizlik insânı yoruyor;
Hisler şelâle, gözler yaş oluyor..
Kaygılı ebeveyn kalmamış,
Çocuklar erkenden büyüyor;
Fakat anlamıyorum, insân insânın bahtıyla niçin oynuyor..
| 
Zehra Yaden ✒️
[ 30 Kasım 2024 - 21.50 / 22.10 ]