“ Yeryüzünün öğretmeni olabilmek için gözyüzünün öğrencisi olmak lazım. ”
--- Aliye İzzetbegoviç ---
İnsanlar sevmeyi ve sevilmeyi bilmiyor.
Yürekler mi taşlaşmış?
Can yakıyor fakat acı duymuyor.
Vicdanlar kör veyahut sağırlaşmış?
Cihanda adaletsizlik diz boyu her türlü kötülüğe sukût diller, gözler kapalı...!
Gözlere perdeler mi çekilmiş?
Dillere mühür mü vurulmuş ?
Sökün yüreklerde ki taşı güller açsın, hicran gönüllere çiçekler atın, sevin ve sevilin...!
Kararmış vicdanlara su serpin ; yıkanıp paklansın ay gibi parlasın...!
Kaldırın gözlerde ki perdeleri güneş gibi ışık saçsın, yürekler ısınsın...!
Sukût dillere anahtar olan dostluklara kapı aralayın...
Diller bülbüller gibi şakıyıp, zihinlere yerleşsin, ruhlarda kanat çırpsın...!
“ Ey Eşref -i mahlukat !
Nefsin öğretmeni, aklın ve vicdanın öğrencisi ol.”