Çocukluk: Sıkıntılar İçinde Bir Memur Ailesi
Bizim yaşlarımızda, çocuk yaşta, en çok giyilen şey, cızlavet lastikler vardı. Başka türlü ayakkabı falan alamazdık. Ama amcam bize zaman zaman bayramda ayakkabı alırdı. Doktor amcam... Zaten elini öperdik amcamın bayramlarda. 5 lira, 2,5 lira falan para verirdi. Onları da getirir koşa koşa annemize
"Biliyor musun ne düşünüyorum? diyor sonra, "İnsan denen şey, anılarını yakıt olarak kullanıp yaşamını sürdürüyor olamaz mı acaba? O anıların gerçekte önemli olup olmadığının, yaşamın sürdürülmesi açısından hiçbir önemi yok. Sadece yakıt. İster gazetenin reklam broşürü olsun, isterse felsefe yazıları; ister pornografik fotoğraflar olsun, isterse on bin yenlik kağıt para desteleri; ateşe verdiğinde hepsi sadece bir kağıt parçası değil midir? Ateş, "Aa, bu kant!' ya da "Bu Yomiuri gazetesinin akşam baskısı' veya "Vay ne güzel memeler bunlar böyle' diye düşünerek yakmaz onları. Ateşe göre bunların hepsi kağıt parçasından başka bir şey değildir. İşte tam da böyle. Önemli anılar, çok önemli anılar ve hiçbir önemi olmayan anılar... hepsi sadece ve sadece yakıt."
Sayfa 153 - Korogi /Doğan Kitap (24. Baskı - Şubat 2022)Kitabı okudu
Insan denen şey anılarını yakıt olarak kullanıp yaşamını sürdüyor olamaz mı acaba? O anıların gerçekte önemli olup olmadığın, yaşamın sürdürülmesi açısından hiçbir önemi yok. Sadece yakıt. Ister gazetenin reklam broşürü olsun, isterse felsefe yazıları; ister pornografik fotoğraflar olsun, isterse on bin yenlik para desteleri; ateşe verdiğinde hepsi sadece bir kağıt parçası değil midir? Ateş, 'Aa, bu Kant!' ya da 'Bu youmiuri gazetesinin akşam baskısı' diye düşünerek yakmaz onları. Ateşe göre bunların hepsi kağıt parçasından başka birsey değildir. Iste tam da böyle. Önemli anılar, çok önemli anılar ve hiçbir önemi olmayan anılar... hepsi sadece ve sadece yakıt.
Sayfa 152Kitabı okudu