Etkisinden uzun süre çıkamayacağım, başyapıt diyecek kadar abartmak istediğim, 102 sayfalık dev bir kitap bırakıyorum buraya.
Düşüş… Kahramanın özelinde bütün insanlığın, hepimizin düşüşü.. Mükemmelmiş gibi yansıttığımız, hatta kendimizi bile buna inandırabildiğimiz davranışlarımızın arkasındaki gerçek niyetler, kahramanın özeleştirisini okurken, sert bir tokat gibi iniyor yüzümüze.. Herhangi birine değil, kendi içimizde, kendimize bahsetsek gerçek yüzümüzden, yeterince dürüst olabilir miyiz acaba? İnsanın kendini çıkardığı o yükseklerden, aslında olduğu seviyesine düşüşünü görmeye cesareti var mı dersiniz? Albert Camus kadar düşünmediysek, kendi varoluşumuz üzerine ömrümüzce kafa yormadıysak buna cesaret edebilmek çok zor sanırım..
Kitabın yoğunluğu yanında tarzı da çok etkiledi beni. Monolog şeklinde, bu kadar ustaca yazılmış olması, kaliteli bir elden çıktığının kanıtı. Konunun ağır olması bir yana, kitabın sonuna kadar değişmeyen bu tarz, asla sıkıcılık katmamış.
Camus kadar cesur ve dürüst olamasa da hayatınız ve niyetleriniz üzerine biraz sorgulama ve özeleştiri yapma cesaretiniz varsa mutlaka okuyun. Kitaptaki kahramanın sorgulamaya başlamasına neden olan bir tek olayın karşılığı, bizim yaşamımızda bu kitabı okumak olacaktır belki de..
