Matthew Fitzsimmons “Son Düşüş”. Direkt söylüyorum Polisiye seviyorsanız fotoğrafı kaydedin. @altinkitaplar baskısı, yazarın ilk kitabı. Kült eserler, klasikler bir yana, bilhassa bazı türden kitapları okuyup değerlendirirken, bunu çifte perspektifle yapmaya özen gösteriyorum. Üzerinde çokça talim terbiyem olan “Fantastik, Polisiye ya da alt türleri” ise asla es geçmiyorum. Bu türlerde okumayı sevenler bilirler ki, konu bakımından özgünlük çok rastlayabileceğimiz bir şey değil. rağmen, bana bile kendini sevdirmişse, o kalemde de özel bir şeyler olduğunu gönül rahatlığıyla söylerim. Türün acemileri için “çok etkileyici”, ben gibiler için de “bu yazar olmuş” diye değerlendirilecek bir kitap bitirdiğimde heyecanlanıyorum.Polisiye-Gerilim sahası, kayıp çocuk vakalarını sever, zira bu alan okuru hem tedirgin hem de okuduklarına karşı daha bir hassas kılar. ABD başkanlık seçim adaylarından birinin kayıp kızı üzerine kurgunlanmış eser, kocaman bi komplo baloncuğu içinde, müstakil cehennemlerini yaşayan birden fazla karakterin hikayesi. Kalemimi savurgan kullanıp açık vermekten hoşlanmasam da, çocuk bir “maktül” mü var? sorusundan bile rahatsız olan insanlar olduğunu (hassasiyet bakımından) bildiğimden, küçücük bir ikazla, onların bu eserden uzak durmasını salık veririm. Değinilen her konunun çok iyi araştırıldığı, soru işaretlerinin cevap bulduğu, okumaktan çok keyif aldığım bir eseri, yine çok severek tavsiye listeme alıp, geçtiğimiz günlerde yaptığım o tek cümle alıntıyı yineliyorum.
insanı öldüren düşüş değil, aniden duruştur.
