Dünya, öyle sandıkları gibi
içi boşaltılarak sokağa atılan
Bir kese kağıdı değil
Yüzümü dolduramayınca hayat, tutup
Bir cocuğun ellerinin içine saklanıyorum
Hiç kimse farkına varamamıştır
Icin icin ağlayan her cocuğun
Dudaklarının dışa doğru usulca
Bir deniz dalgası gibi kıvrıldığının
Bulutları dağlara cekilmekte olan
Bir deniz vardı gözlerinin içinde
Şiir
Sığdırmaktır bir cocuğun alnına
Ne varsa dünyada hayata dair
Demek ki diyorum kendi kendime
Asıl katlanmam gereken şeyler
Henüz yaklaşmadı ufkuma
Gelmek isterdim günler sonra
Şu anda taşıdığım gelecek
Dolduracak kadar ferah olsa
Alnıma yerleşen kırışıkları
Yaklaş, yüzünü örse de acılar
Ve nasıl yakalarsa toprağı kök
Suları renk, dalları kiraz
Sen de öyle yakala hayatı
Yürü kol kola canıma değsin
Gözyaşları da çicek açar
Ansızın oyuna başlayan cocukların
Sesleri kadar canlı ve huylu
Sevinçleri kadar taze ve acemi
Bir duruş kuşatacak işte seni
Gözyaşları da cicek acar
Bu kadar dar değildir
Benim ucurumları andıran göğsüm
Alışkın olmasa acılara, ayrılıklara
Bir sığınak gibi nasıl durur
Susarak giriyorum işte
Senin sözlerinin arasına
Ne saklıdır acaba
Bebeklerin yumuk ellerinde
Ve çatık kaşlı bir şairin
Elden ele dolaşan şiirlerinde
Artık kayalarda yosun yerine
Ya kar bağlamış
Ya da şiir
Bir arkadaş dokunuşu kadar yumuşak işte
Boğazına kadar kuş sesleriyle dolu ufuk
Acıların kadar gülüşlerine de alıştım
Ey dallarını kaldırarak geçtiğim hayat