Bizans ordusunun yüz bin askerle yola çıktığını duyan bazı Müslümanlar tedirgin olup duruma göre yeni bir karar alınmasını istediğinde muharip kimliğiyle hatip kimliğini birleştiriyor Abdullah b. Revâha ve "Hoşnut olmadığınız bu haber, tam da şehadet özlemiyle buralara gelme nedeninizdir. Biz düşmana karşı sayıyla değil, ancak Allah'ın ihsan ettiği imanla savaşabiliriz. Önünüzde iki güzelden biri var: Şehadet ve zafer!" diyerek savaş azmini perçinliyor.
Sayfa 137Kitabı okudu
İşte Mekke'ye giriyorlar. Son Peygamber Kusva adlı devesinin üzerinde. Devenin yularını bir şair çekiyor yürüyerek. Yüksek sesle şiirler okuyan bu şair Abdullah b. Revâha'dan başkası değil. Şiirleri işiten Hz. Ömer, Resûlullah'ın yanında sesi yükseltmesinin saygısızlık olduğunu düşünerek susturmak istiyor Abdullah b. Revâha'yı. Fakat Hz. Peygamber (sav) susturmuyor şairini. "Ömer bırak onu!" diyor. "Düşmana karşı oklardan daha tesirlidir Abdullah'ın sözleri!"
Sayfa 135Kitabı okudu
İslam ordusu hicretten sonra ilk defa olmak üzere Umre maksadıyla Resulullah'ın öncülüğünde Mekke'ye girerken: "Ey kafir oğlu kafirler! Çekilin Resullulah'ın önünden!" diye başlayan şiiri ile Peygamber-i Ekber'in huzurunda kafirlere meydan okuyan Abdullah b. Revaha'yı Hz. Ömer engellemek isteyince, Hazreti Peygamber hemen müdahale ederek: "Karışma ya Ömer, İbn Revaha'yı kendi haline bırak. Zira onun söylediği şiirin kafirler üzerindeki tesiri, okun tesirinden çok daha fazladır" buyurmuşlardır.
Sayfa 311
BEDİR EHLİ RADIYALLAHU ‘ANHUM ECMA’ÎN
Cafer b. Abdullah şöyle diyor:
“Babam bana Peygamber (asm)’in bütün ashabını sevmemi vasiyet eder ve şunu ilave ederdi:
‘Ey canım yavrum, Bedir ashabının adı zikr edilince duâ kabul olunur, bu mübarek isimleri zikreden kulu, ilâhi rahmet; bereket gufran ve rızâ-ı İlâhî kuşatır. Bu isimleri okuyarak hacetde bulunanın dileği mutlaka yerine
Peygamber efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem ,Abdullah b. Revâha radıyallahu anha,
“Şiir nedir?” diye sordu. O da,
“Kişinin gönlünde kıpırdayıp da dilinden şiir olarak dökülen şeydir.”
Abdullah b. Revâha
Ey nefis! Bakıyorum cenneti hiç istemiyorsun
Boş bunlar
Kalbim mutmaindir ki sen
Su kırbasındaki bir damla susun
Ey nefis çarpışmasan da bir gün öleceksin
İşte ölüm güvercini yaklaşıverdi
Ne arzularsan o verilir sana ey benliğim!
Sayfa 137 - ŞuleKitabı okudu