Şeyh Şâmil'in imamlık yaptığı dönemde bilim, edebiyat, sanat ve düşünceye verilen önem sayesinde çok önemli şahsiyetler yetişmiştir. Örneğin; tarih alanında Karaka Muhammed Tahir, din bilgini ve büyük şair İnhoslu Ali Hacı, Genuplu Hasanila, Dibir, Alkaranili Hasan, Çok köyünden Hacı Ali, Gazi Gumek'ten Abdurahman, Çikas'tan Abdurrahman Hacı ve daha pek çok insan o dönemde yetişti.
Keşfin mertebeleri ve çeşitleri
Dokunmaya gelince, o da iki ışığın veya iki misali cesedin bitişmesidir. Nitekim Abdurrahman bin Avf-Allah ondan razı olsun- Hz. Aişe'den-Allah ondan razı olsun- şöyle nakletmiştir: Hz. Peygamber -Allah'ın salât ve selâmı üzerine olsun- şöyle buyurmuştur: "Yüce ve ulu Rabbimi en güzel surette gördüm. 'En yüce topluluk neden bahsediyorlar, ey Muhammed?' dedi. Ben de iki kez 'Sen daha iyi bilirsin, Rabbim.' dedim." Dedi ki: "Allah avcunu iki omzumun arasına koydu ve elinin soğukluğunu iki göğsüm arasında hissettim. Böylece göklerde ve yerde olan varlıkları bildim." Sonra şu ayeti okudu: "İşte böylece İbrâhîm'e göklerdeki ve yerdeki hükümranlığı ve nizamı gösteriyorduk ki kesin bilgiye erenlerden olsun."
En'am 75Kitabı okuyor
Neseî'nin Mücteba'sı
O Ebu Abdurrahman bin Muhammed bin Şuayb bin Ali bin Bahr en - Nisaï'dir. Takva, dindar ve hafız idi. Kitabında çok tekrar vardır, öyle ki oruç bahsinde niyet hadisini on altı defa tekrar etmiştir. 215/830 yılında doğdu, 303 / 915 yılında Mekke'de vefat etti. Esas memleketi Nese'dir. Müslim ise Nibabur'dandır, ikisi de Horasan bölgesindendir. Buhari ise Buhara'dandır. Tirmizî ise Tirmiz'dendir. İkisi de Maveraünnehir iklimindendir. Ebu Davud da Sind ikliminde Sicistan'dandır. Bu bölgeler acem ve Farsa aittir, Iran körfezinin doğusuna düşerler. Ancak Sind tam tamına Medine'nin karşısındadır. Horasanla Maveraünnehr kuzeye düşmektedir, nitekim Merhum Emin Vasıf Beg'in İslam ülkeleri haritasında öyle görünmektedir. Bunların arasında Arap ve Arabistan yarımadasından olan yoktur, ancak İmam Müslim hariç. Çünkü o Arap kabilelerinden Kuşeyr'e mensuptur. Fakat Allah onlara hadis ilmini yumuşatmıştır, tıpkı Davud aleyhisselam'a demir'i yumuşattığı gibi. Bu imamlar Şafii mezhebine mensupturlar, ancak Buhari hariçtir ki onun mezhebi bilinmemektedir. Belli şeyhlerden ortak olarak ilim aldılar, çünkü onlar çağdaştırlar. Hadis güneşinin göründüğü ve ışığı yeryüzündekileri aydınlattığı hicri üçüncü asırda yaşadılar. Ancak Müslim ile Tirmizi Buhari ile sık sık görüşmüşlerdir.
Sayfa 17 - Footnote.Kitabı okuyor
Kendisi için sevip istediğini kardeşi için sevip istemedikçe sizden biriniz iman etmiş sayılmaz. ( Hz Muhammed)
Bu kural, hayatın farklı alanlarında bencillikten kaynaklanan bütün zulüm şekillerinden uzak durmayı gerektirir.
Sayfa 147Kitabı okudu
DİN ADAMLARININ AHLAKI GÖRMEZDEN GELMESİ
Ben ancak güzel ahlakı tamamlamak için gönderildim. ( Hz. Muhammed)
Ancak çok ilginçtir ki genel bir içeriğe sahip bu hadis, fıkhi temellendirme ve yasama yorumunda hak ettiği ilgiyi görememekte ve özel içeriğe sahip yahut onun sıhhat derecesinde olmayan başka hadislere hüküm ve fetva bina edildiği kadar ona hüküm ve fetva bina edilmemiştir.
Sayfa 112Kitabı okudu
Memlükler dönemin de en çok gelişme gösteren İslâmi ilimlerden biri hadis ilmidir. Bu dönemde Sahih-i Buhari ve Sahih-i Müslim üzerine önemli şerhler yazılmıştır. Ayrıca hadis ricâli konusunda en güvenilir eserlerden sayılan birçok kitap telif edilmiştir. Bu dönemde Nevevi, Yûsuf b. Abdurrahman el-Mizzî (ö. 742/1242), Abdulmü'min ed-Dimyati (6.705/1306), Alauddin İbnü't-Türkmânî (ö. 750/1349), Moğultay b. Kılıç (6. 762/1361), İbn Receb (ö. 795/1393), Hafız el-Irāki (ö. 806/1404), Heysemî (ö. 807/1405), İbn Hacer el-Askalânî (ö. 852/1449), Zehebî (ö. 748/1347), Aynî, Ahmed b. Muhammed el-Kastallânî (ö. 923/1517) ve Zekeriyyâ el-Ensârî (ö. 926/1520) gibi önemli muhaddisler yetişmiştir. Hadis ilminde otorite olan bu isimlerden bazılarının Hanefi mezhebine mensup olması dikkat çekicidir. Memlükler döneminin hadis açısından önemli bir husû- siyeti de birçok kadın muhaddisin yetişmiş olmasıdır. Bu doğrultuda Memlükler dönemi ile ilgili incelemelerde bulunan araştırmacılar, bu dönemde çok sayıda kadın muhaddisin yetişmiş olduğunu ifade ederler
Sayfa 54Kitabı okudu
Kudüs'ün Müslümanlar tarafindan ilk defa iskánında rol alan en önemli şahsiyetler şehrin fethine katılan sahabedir. Bunlar arasında şehri Bizanslılardan teslim alan Halife Hz. Ömer'in Kudüs'e vali tayin ettiği Alkame b. Mücezzizi zikretmek mümkündür. Yine Kudüs'ün fethine katılan Bilal-i Habeşi ve Ebû Hüreyre ile Kudüs'te
Sayfa 62Kitabı okudu
"Vallahi! Korkuyorum Allah'ın bize sevabimizi bu dünyada peşin olarak verip ahiretimize bir şey kalmayacağından korkuyorum."
Abdurrahman b.Avf(r.a)
" Ey Abdurrahman bundan sonra sarığını böyle sar, tamam mı.."
H.z Muhammed (sav)
Hz. Muhammed (Sav)
Allah'a yemin olsun, benim bildiğimi siz bilse idiniz az güler, çok ağlardınız.
Sayfa 19Kitabı okudu
Muhammed, "Ebû Kebeşe" (diğer namıyla "Suleym") ile "Muvayhib" adındaki köleleri, bedel karşılığında sahiplerinden satın almıştır. "Sevban" ile "Mid'am" adındaki köleler, başkaları tarafından Muhammed'e hediye edilen kölelerdendir. "Sevban" adlı köle "Abdurrahman İbn-i Avf"ın, "Mid'am" ise "Rifaa b. zeyd Cûzamî"nin köleleri iken, bu kişiler tarafından Muhammed'e bağışlanmışlardır. "Mihran" adındaki köle, Habeş kralı tarafından, "Marya" ile "Şirin" adındaki iki cariye ile birlikte Muhammed'e hediye olarak gönderilmiştir. "Ebû Zumayre" ile "Yesar" adındaki köleler, çeşitli gazalar (savaşlar) sırasında ele geçirilen esirlerden olup, ganimet dağıtımı şeklinde Muhammed'in payına düşen kölelerdir." "Safiye", Hayber Seferi'nde elde ettiği esirlerden biridir ki, onu, azat ederek nikâhına almış ve diğer eşlerinin arasına katmıştır. Bunlar dışında seksen ya da yüze yakın kölesi vardı ki, çoğu, savaşlarda edinilen ganimet mallar olarak Muhammed'in payına düşmüşlerdir.
Sayfa 40Kitabı okudu
Muhammed bin Fazl hazretlerinden:
Bir kimsenin cahil olduğu şu altı maddeyle anlaşılır.
a) Lüzumsuz ve basit şeylere kızması,
b) faydasız konularda konuşması,
c) yerini bulmadan öğüt vermesi,
d) sırrı açıklaması,
e) herkese güvenmesi,
f) dostunu düşmanını tanımaması.
Sayfa 85 - İsyan ve ÖfkeKitabı okudu