sevgilim ölü asker.
"Bana Kürtlerden nefret etmem gerektiğini söylerdi babam. Kürtler bölücüydü, teröristti, biz Türklerden nefret edendi ve bu yüzden onlardan nefret etmem gerekirdi.
Nefret etmediğim gibi, Kürt arkadaşlar, Kürt kardeşler edindim kendime. Diyarbakır`a, Mardin`e, Bingöl`e ve Batman`a gittim. Kürt canlar konuştu, ben dinledim, Kürt kadınlar
Deniz, şiire bayılır ama yazmazdı.
Arada heyecanlandığında, o dönem evlerde gizliden gizliye çalınan Nazım Hikmet'in "Bahri Hazer" plağından dinlediği ünlü şiiri okurdu:
Ufuklardan ufuklara
ordu ordu köpüklü mor dalgalar koşuyordu; Hazer rüzgarların dilini konuşuyor balam, konuşup coşuyordu!
Bir de Ömer Bedrettin Uşaklı'nın "Deniz Hasreti"ni okurdu, tarih ötesinden kendine seslenir gibi:
Gözümde bir damla su deniz olup taşıyor, Çöllerde kalmış gibi yanıyor, yanıyorum.
Bütün gemicilerin ruhu bende yaşıyor; Başımdaki gökleri bir deniz sanıyorum.
Nasıl yaşıyacağım ey deniz, senden uzak? Yanıp sönüyor gibi gözlerimde fenerin.
Uyuyor mu limanda her gece sallanarak, Altından çivilerle çakılmış gemilerin?
Sevmiyorum suyunda yıkanmamış rüzgarı; Dalgalann gözümde tütüyor mavi, yeşil...
İçimi güldürmüyor sensiz ay ışıkları;
Ufkundan yükselmiyen güneşler güneş değil!
Bir gün nehirler gibi çağlıyarak derinden Dağlardan, ormanlardan sana akacak mıyım? Ey deniz, şöyle birgün sana bakacak mıyım, Elma bahçelerinden, findık bahçelerinden?. .
Sayfa 82 - Can YayınlarıKitabı okudu
Gözümde bir damla su deniz olup taşıyor
Çöllerde kalmış gibi yanıyor, yanıyorum
Bütün gemicilerin ruhu bende yaşıyor
Başımdaki gökleri bir deniz sanıyorum
Nasıl yaşayacağım ey deniz senden uzak
Yanıp sönüyor gözlerimde fenerin
Uyuyor mu limanda her gece sallanarak
Altından çivilerle çakılmış gemilerin?
Sevmiyorum suyunda yıkanmamış rüzgarı
Dalgaların gözümde tütüyor mavi, yeşil...
İçimi güldürmüyor sensiz ay ışıkları
Ufkunda yükselmeyen güneşler güneş değil
Bir gün nehirler gibi çağlayarak derinden
Dağlardan, ormanlardan sana akacak mıyım?
Ey deniz, şöyle bir gün sana bakacak mıyım
Elma bahçelerinden, fındık bahçelerinden?
biraz kül biraz duman, o benim işte, kerem misali yanan, o benim işte, inanma gözlerine; ben, ben değilim, beni sevdiğin zaman, o benim işte.
şimdi anlıyorum karşında canlı yaratık olarak ilk defa bizi görmüştün; insanları, ve içinden ‘’Ben bütün ömrümü, bu nankör yaratıklar arasında mı geçireceğim, diye düşündün, onun için ağladın, insanlar...
nasıl ki yılları buldu, bir mısra dolu maceram.
Biraz uzun ama okunmaya değer
YARISI OLMAYAN ADAM -YILBAŞI ÇAVUŞ
Yazar: Ragıp Karadayı
NOT: Merhume Ayşe GÖNEN Hanımefendinin yaşamış olduğu hatıradan hikâyeleştirilmiştir…
***
Çocukluğumun ve gençliğimin geçtiği küçük ve şirin kazamızda huzur ve saadetle yaşayan, hâli vakti yerinde zengin bir aile sayılırdık. Memleketimiz; yedi düvele karşı mücadele ettiği büyük