Öykünün ilk sayfaları adanın sahibi olan Tanrı’dan korkmaz cırcırların öyküsüyle başlıyor. Ama bu öykü sadece o adada olan cırcırlardan da bahsetmiyor. Bir aşka da tanık oluyoruz Niko ve maria’nın aşkı.
Dişi sivrilerle devam ediyor hikayemiz. Tanrı’nın sinekleri göndererek bütün köye huzursuzluk verdiği zamanlar…
Hikaye eli köyünde geçiyor aşırı
“En sevdiklerimizin bize verdikleri sözleri unutması , belki de bizim Allah’a verdiğimiz sözü unutmamızın bedelidir.”
*Bu kitabı eline aldıysan ve başına gelen onca şeye rağmen hala İŞARETLER’İ anlamamışsan artık “uyanma“ vakti ….Sana verilmiş hazineyi bulmak için dışarda aramayı bırak… Hazine sende gömülü …Toprağını kaz yüreğine doğru . ( sayfa
Sorgulama yetisini kaybettiğinde bir hiç gibi hissediyordu. Her boşluğa düşüşünde sorgulamaya başlar saçma sapan umutlar beslerdi. Umut onun bu hayatla başa çıkma yöntemiydi.
“Elif sana ne diyebilirim ki? Geleceğimiz hakkında istediğin cümleleri kuramam ben. Şöyle düşün, ölülerin geleceğini biliriz ama yaşayan ölülerin geleceği muamma.”
Kitabının ilk çıktığı süre zarfında keyifli bir röportaj süreci geçirdiğim başarılı yazar arkadaşım Melahat Sevinç'in ilk kitabı Horoz Şekeri'ni sonunda ben de okuma fırsatı buldum. Kitabın dili sade akıcı bir dille ilerliyor. Okuyucuyu ilk sayfadan itibaren konusu ile içine alan merak ve ilgiyle okutturan bir kitap.
Horoz Şekeri kitabı, 90'lı yıllarda Ege Bölgesinde tütün üreticiliği yapan çiftçi bir ailenin ve aile içindeki çocuğun gözlemlerini anlatırken aynı zamanda aile içindeki psikoloji ve sosyoloji durumlarını da konu alıyor.
Ölülerin geleceğini biliriz ama yaşayan ölülerin geleceği muamma.”
Önce gözler doymalıydı midenin doyması en kolayıydı. Bu insanların mideleri açtı gözleri tok. Zaten insanoğlunun öncelikle gözlerini doyurmak gerekliydi karnı aç olanı doyurursun da gözü aç olanı doyurmak çok zordur.
Bugün dünün aynısı, yarın da muhtemelen bugünün aynısı olacaktı...
Umut denilen şey insana zor durumlarda ayakta durması için verilmiş değnek gibiydi.
#Okudumbitti
#BüyükDefterKanıtÜçüncüYalan
Belirsiz bir zaman , belirgin olan ise savaş...
Claus, Lucas aynı harflerden oluşan iki isim , çünkü onlar ikiz.
Birbirini tamamlayan , okula gitmeden , okula gidenlerden üst seviyede öğrenime ve zekaya sahip olan, babalarının savaşta öldüğü söyleniyor, anneleri ise savaştan dolayı onlara en iyi anneannelerinin bakacağını düşünüp onları "cadı kadına " bırakır.
Hırsızlık yapanları anlamak için , hırsızlık yapan,
Ac kalanları anlayabilmek için yemek yemeyen,
Kör olanları anlamak icin , gözlerini bağlayıp bir gün sokakta dolaşan herkes tarafındansa hor görülenler onlar...
Babasıyla zorla cinsel ilşkiye girip hamile kalan ve dünya ya babasının çocuğunu getiren...
Pederle yaşanan ensest duygular ve davranışlar...
Hayalî hep bir kitap yazmak olup terzi olan ablasının baskısından ve onun cirkinliginden dolayı müşterilerini sürekli el temasıyla kendisini tatmin ettiğini düşünüp; sonunda ablasını öldüren kitapçı...
Savaşın yollarını ayırdığı ikizler ...
Merhameti, iyiliği, güzelliği bilmediklerini , yaşamadıklarını söyleyip ,kapısını her darda kalana açanlar...
Kimdi bu yolunu bulamayıp, nereye ait olduğunu bilemeyenler ,
Savaşın ruhlarini hasta ettiği kadınlar, çocuklar ve savaşa gitmeyip kusurlu olanların hikayesi...
Ilginç, huzursuz ve rahatsız edici, sarsıcı, etkili bir dille yazılmış, karmaşası dahi oldukça başarılı...
Yazar neden bu kadar huzursuzluğu bir arada kullanmış merak ediyor okuyucu .
Şimdi aç gözlerini. Yoksa çok geç olacak..
Roman olarak aldığım ama günday ve ot dergisinin karışık öykülerinden oluşan kitap bana biraz yavan geldi açıkçası.
Yazarın diğer kitaplarından aldığım tadı alamadım tabi bu öykü olmasıyla alakalı olabilir .
Ama yinede içinde kayda değer öyküler mevcut.
Kitabın sonlarında Kinyas ve Kayra da karşılıyor bizi, bana her nasılsa tüm eserleri Kinyas ve
Kitap Yiyici - Stéphane Malandrin
Çağdaş Dünya Edebiyatı Dizisinden kitapla karşınızdayım
José ve Maria çifti çekilen zulumler yüzünden Yahudiligi tercih etmiş, yapılanlar bitmemiş ve yüzü yanan Maria kendini suya atmış ama bir balıkçı tarafından kurtarılmış. Lizbon'da Rosa adında bir kadınla tanışmış, arkadaş olmuş ve aynı anda doğum yapmışlar; Maria oğlunun ismini Adar Cardosa koyup gözlerini yummustur. Adar Cardosa ve Faustino da Silva; aynı gün aynı saat farklı annelerden doğmuşlar.
Bu iki arkadaş; yedikleri içtikleri ayrı gitmeyen, yaramazliklariyla çarşıyı pazarı birbirine katan iki yumurcak olmuştur. Birgun Gonçalves adinda bir papazın eline düşüp; aç susuz bırakılarak, boyunlarinda prangalar, karanlik kilise mahzeninde okuma yazma öğrenmeye mecbur bırakılırlar. Adar açlıktan parşömene yazılmış eski bir kodeksi yer. Sonrasında olay bambaşka bir boyuta evrilir. Kitabın sonunda resmen dilinizde mürekkep ve kağıt tadı kalır.
