İyi kurgulanmış, akıcılığı çok güzel. Verdon her ne kadar final yaparken biraz acele edip olayı basit bir şekilde sonlandırsa da, severek okudum. Dave Gurney ve ailesiyle olayları adete birlikte yaşayacaksınız. Tavsiye ederim....
Kıtap hakkında ılk bakısta ne dusunursunuz bılmıyorum ama mutlaka merak uyanmalı bu kıtaba karsı cunkı kesfedımeyı beklıyo. kıtabı bıtırmedım kı bu yorum ıcın cok beklemeye gerek olmadıgını dusundum .kıtap turkıyede ılgı gormemesının yanı sıra dunyada onemlı okuma sayıarına ulastı dıye bılıryorum. kıtabı okurken lutfen acele etmeyın oldukca dolu bır kıtap. oldukca arastırmanız gereken konuların var oldugunu gormenız mumkun. bır uc noktalarda bır kıtap dıye dusunuyorum .kaldı kı 1. derece akraba evlılıklerını ıslemesı (kıtapta farklı sekılde ıfade edılıyo ) acısında toplumsal bır ılgı oldugunu dusunuyorum
diğer taraftan tarıhsel surecler ıcınde kendımızı bulmamızda kacınılmaz. yıne dunyayı etkıleyen olumlu-olumsuz olayları da gormek mumkun kıtapta.
bır baska konu da bılımsel olarak konuların ıslenmesı ve mıtolojı
bakalım ılerleyen sayfalarda karsıma- karsınıza neler cıkacak :)) keyıflı okumalar
"Beppo sokağı süpürürken yavaş ama belli bir tempo ile çalışırdı. Her adımda bir nefes alır; her nefeste bir süpürge sallardı.
Bir adım - bir nefes - bir süpürge. Bir adım - bir nefes - bir süpürge. Böyle sürüp giderdi. Arada bir durur ve önüne bakarak düşünürdü. Sonra tekrar bir adım - bir nefes - bir süpürge.
Bak Momo derdi, ne oluyor, biliyor musun? Bazen önüne upuzun bir cadde çıkıyor. Öyle uzun ki, insan bunun sonu gelmez sanıyor.
O zaman acele etmeye başlıyorsun. Gittikçe daha çok acele ediyor insan.
Her önüne baktığında yolun hiç de kısalmamış olduğunu fark ediyorsun.
Daha hızlı ve daha gayretli çalışıyorsun; sonunda nefesin kesilip güçsüz kalıyorsun. Ve cadde hala upuzun bir şekilde seni bekliyor.
İnsan caddenin tamamına bakıp hemen bir karara varmamalı. Her zaman adım adım ilerlemeli. Sürekli olarak bir adım sonrasını düşünmeli, bir adım, sonra derin bir nefes, sonra bir süpürge. İşte o zaman hayat zevkli olur. Önemli olan işini iyi yapmaktır. Öyle de olmalı.
Bir de bakarsın ki adım adım bütün yolu bitirmişsin. Nasıl olduğunu anlamadan ve yorulmadan.
Önemli olan da budur.
Acele etme. Her hareket için, gerekli en az zamandan yüzde yirmi fazlasını ayırırsan hata yapmazsın. Gömlek, pantalon, çorap, ayakkabı. Önce çorap. Hayır olmadı. Önce pijamalar çıkarılacaktı. Çünkü neden? Çünkü pijamalarını çıkarmadan çorabını giymeye başlayan bir insan, kendini giyinme eyleminin içinde bulduğu için, pijamalarını çıkarınca onları katlamadan yatağın üstüne fırlatır. Bunun zararı nedir? Bunun zararı şudur: Bakkaldan dönünce katlanmamış pijamalarla karşılaşan yalnız bir insan, istemeden bir geriye dönüş yapar ve bu arada hiç yaşamadığını düşünür. İşte mantık ve ruhbilim böyle birleştirilir albayım. Ah yalnızlık albayım!
"Yaşayanların bir çoğu ölümü hak ediyor ve ölenlerin bir kısmı da yaşamayı hak ediyor. Yaşamı onlara verebilir misin? O halde hak, hukuk adına ölüm buyurmakta çok acele etme; çünkü en bilge olanlar bile her şeyin sonunu göremez."