Zıpkın yemiş balıklar gibiyim
Şimdi bir ıslık bile dağlar yüreğimi
Bir eski şarkı yağmalar bütün uykularımı
Çıkmaz sokaklarda kaldım biliyorum
Başım dönüyor, ben dönüyorum
Acele etme ne olur bekle biraz
Daha yakmadım bütün gemileri
Daha yırtmadım dönüş biletimi
Öyle yorgun öyle bitkin ve öyle sürgün
Unutmaktan geliyorum...
“..Gittikçe daha çok acele ediyor insan. Her önüne baktığında yolun hiç de kısalmamış olduğunu fark ediyorsun. Daha hızlı ve daha gayretli çalışıyorsun; sonunda nefesin kesilip güçsüz kalıyorsun. Ve cadde hala upuzun bir şekilde seni bekliyor.”
Sayfa 42Kitabı okudu
Herkes her şeyi zamana bırakıyorsa, benim için de yapabilecek bir şeyi vardır mutlaka bu zamanın diye düşündüm. Bekle dedim her seferinde,zamanla düzelir. Acele etme dedim, doğru zaman değildir. Sabret dedim, zamanla olur. Yanılmışım. Zamanla olan hiçbir şey olmadı hayatımda. Başta tüm hevesimle, tüm kalbimle, tüm inancım ve tüm coşkumla ortaya koyduğum bütün sevgilerin içi kurudu zamanla.
Sayfa 7Kitabı okudu
Bir şey kaybetmek korkusuyla yaşamayalım. Ne olacak endişesine kapılmayalım. Bırakalım zaman her şeyi halletsin. Bu söz bize korkunç gelmesin. Aynı ırmağa bir kere daha girelim. Acele etme, çay kendi kendine demlenir.
Sayfa 398
Gökte zamansızlık hangi noktada?
Elindeyse yıldız yıldız hecele!
Hüküm yazılıyken kara tahtada
İnsan yine çare arar ecele!
Gençlik... Gelip geçti... bir günlük süstü; Nefsim doymamaktan dünyaya küstü.
Eser darmadağın, emek yüzüstü;
Toplayın eşyamı işim acele!
