Gittiğim her yere, benim zatımı oluşturan veya onun oluşmasında hesaba katılması gereken bir payı olduğunda kuşku bulunmayan, terk ettiğimi (ayrıldığımı) sandığım geçmişimi de kendimde taşımıyor muyum?
Acemi yürüyüşçü.
Kız, sana iş buldum dedi etekleri zil çalarak gelen Gönül Abla, avril beşi konuşuyorduk iki komşuyla, lodos, yağmur kıyamet dışarısı. Dört kadın onayladık.
Artık Zeytinburnu Mensucat'ta ortacı Bahar ve sabah 6:35 müşterisi trenin. Celal biraz bozuk.
Haziran'da Saraçhane'ye akan binlerin arasında, sendika pankartının altında fotoğrafımızı çekti yine de.
Terli ve iki aylık işçi acemiliği ile bakmışım dediğine göre, şaşkın.
O fotoğraf sandıkta. Çıkarıp bakarım arada: Sevinçli bir acemilikmiş benimki.
Sayfa 76 - "Ayapera " Havalar Yine IsınacakKitabı okudu