Alıntı
İstanbul Üniversitesi'nde öğrenci olduğum sıralar, okul
duvarında bir ilan gördüm: "Avrupa'ya talebe yollanacaktır."
Allah Allah, dedim. Ülke yıkık dökük, her yer virane, Lozan yeni imzalanmış, bu durumda Avrupa'ya talebe... Lüks gibi gelen bir şey. Ama bir şansımı denemek istedim. 150 kişi içinden 11 kişi seçilmişiz. Benim ismimin
20 yaşındaki benlik ile 5 yıl sonrasının benliği birbirinden çok farklı olabiliyor. Ama sen 25 yaşında 20 yaşındaki bir hatanı düşündüğün ve pişman olduğun zaman, aslında 25 yaş benliğiyle sanki o dönemde de 25 yaşındaymışsın gibi yargılıyorsun kendini. Halbuki o zamanlar daha acemiydin, bu kadar hayat tecrüben yoktu.
Sayfa 136Kitabı okudu
Her şey unutulmaz bir ölüm için..
Birçok insan acemilik ediyor... Biliyor musunuz, yüz elli bin insan intihara teşebbüs ediyor ve yüz otuz sekiz bini başarılı olamıyor. Ve bu insanların çoğu daha sonra tekerlekli sandalyeye mahkum olarak yaşıyor, yaşam boyu sakat kalıyorlar, halbuki bizde ... Bizim intiharlarımız garantilidir. Sonu ölümdür, öyle olmadığında para geri verilir! Haydi, haydi, pişman olmayacaksınız bu alışverişten, sizin gibi bir atlet!. .. Derin bir nefes alıyorsunuz ve hop, iş bitiyor! Ayrıca her zaman şunu söylerim, insan bir kez ölür ve bunun unutulmaz bir an olması gerekir.
"Bir sözün içine girmek, küfretmekten daha kolay biliyor musun? Sadece birikip geldiği yerlere bakacaksın. Bize kapalı hayatların da kendilerini sevdiği, acılarına bastırdığı, arzularına boyadığı bir dili olduğunu bilmeden nasıl konuşur insan. Belki tutuktur, eksiktir, gecikmiștir. Bunu okumak için kendi cümlemizden azıcık çıkıp bașka cümlelerin içine girmek yetecektir. Bizden başka insan varsa bizden başka akıl olacaktir değil mi? Bu bizi neden öfkelendirsin? Bizim için sığdır, acemidir, bozuk bir yazıdır."
"Oğlum, sen daha çocuksun, büyürsen kulağında olsun, ben idare adamıyım: Arnavutlarla Arnavut'um, Lâzlarla Lâz'ım, Çerkeslerle Çerkes'im, fakat aslen Türk oğlu Türk'üm."
