Buradan alın beni! Fırtına gibi hızlı bir troyka verin bana! Otur, arabacı, çal çıngırağımı, kanatlanıp uçun atlar, götürün beni bu dünyadan! Uzaklara, çok uzaklara, hiçbir şeyin, hiçbir şeyin görünmedigi yerlere. İşte gökyüzu karşımda yükseliyor, küçük bir yıldız parıldıyor uzaklarda; koyu ağaçlarıyla ve ayla birlikte geride kalıyor orman; mavi bir sis seriliyor ayaklarımın altına; sisin içinden müzik sesi geliyor; bir tarafta deniz, diğer yanda İtalya ; işte Rus köyleri de görünüyor. Şu uzakta görünen benim evim mi? Pencerede oturan annem mi? Anacığım, kurtar şu zavallı oğlunu! Şu ağrıyan başına bir damla gözyaşı dök, bak oğluna nasıl eziyet ediyorlar! Bas bağrına zavallı yetimini! Dünyada gideceği yer yok! Her yerden kovuyorlar! Anacığım! Acı şu hasta yavruna!. Bu arada, Fransız Kralı'nın burnunun altında bir şiş olduğunu biliyor musunuz?"
"Ama aşkın modası geçti artık, şairler öldürdü aşkı. Aşk hakkında o kadar çok şey yazdılar ki, kimse onlara inanmaz oldu; bence çok normal. Gerçek aşık acı çeker ve susar. Hatırlıyorum da, ben bir zamanlar... Ama artık önemi kalmadı. Sevda maziye karıştı."
Sayfa 13Kitabı okuyor
Hayatta herkesin payına belli bir miktar sevinç düştüğü kadar, belli bir miktar da acı düşmüştür. Payına düşen sevinci alıp, acıdan payına düşeni reddetmek ikiyüzlüktür.
İnsan sevinci kucakladığı gibi acıyı da kucaklamasını bilmeli.
"Huzursuzluk benim doğamda var; öyle ki zaman zaman o yüzden acı bile çekiyorum..."
Sayfa 90Kitabı okuyor
Bir kadının bize her şeyini verdiğini zannettiğimiz anda onun hakikatte bize hiçbir şey vermiş olmadığını görmek, bize en yakın olduğunu sandığımız sırada bizden, bütün mesafelerin ötesindeymiş kadar uzak bulunduğunu kabule mecbur olmak acı bir şey.
Sayfa 118Kitabı okuyor
“Saçma tiyatro’ geleneğinden beslenerek yaşamın absürdlüğünü, birey-birey, birey-aile, birey -toplum iletişimsizliğini vurgulayan birbirinden güzel öykülerle selamlıyorum sizi.
“Elalem örgütünün” dayattığı otoriteyi ve kabuğunu kıramamış bireyin içsel şartlanmalarını ironinin dayanılmaz hafifliği ile kuşatarak nahif ama çarpıcı cümleleriyle yerle yeksan eden Jane Bowles ile…
Niceliğin değil niteliğin öne çıktığı, rüzgarı yazmanın acı verici hazzından menkul öyküler.
Okumaktan en çok keyif aldığım Araf’tan “ikilemler” dünyasından seslenmiş bize.
Düş ile gerçeğin, dişil ile erilin, günahın baştan çıkarıcılığı ile arınmanın kefaretinin ve daha nicelerinin dualitesinden …
Demem o ki bunca edebi yeteneğine rağmen hayatı boyunca bir roman (Ağırbaşlı İki Hanımefendi), bir oyun (Yazlık Evde) ve bu kitaptaki altı kısa öykü harici bir şey yazmayan, tasarladığı iki romanını da tamamlayamadan felç geçiren Jane Bowles’ın literatüre armağan ettiği eserleri ıskalamayalım. 
Açık Havada Bir Gün
...bana zarar verdiği anlari unutmak için bir çok şeyi feda edebilirdim.Ancak ne yazik ki hayat böyle işlemiyordu.Unutmak istediğiniz şeyler, size ebedi bir aci vermek için peşinizden ayrilmiyor,hayat bunlari size hatirlatmanin bir yolunu hep buluyordu.
Sayfa 153 - EuriaKitabı okuyor
Hayatlarımızda, genellikle de orta yaşlarda, ister acı verici olsun , ister olmasin, karar vermemiz gereken bir an gelir ve bu karar, gelecekteki hayatımızın muhtemelen en önemli psisik kararidir. Kadinlar
bu noktaya çogu zaman otuzlarının sonunda ya da kırklarının başında
Ulaşırlar.
Sayfa 399 - AyrıntıKitabı okuyor
Bilinmeyen Bir Kadının MektubuStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2022223,7bin okunma
Bu dünya'da ne Tanrı vardı ne de büyük bir mesih vardı. Yalvarıp dua ettiğim hiç kimse bana el uzatmadı. Bu yüzden hayatta kalmanın tek bir yolu vardı. Kendinden daha zayıf olanları bulup, iliğine kadar sömürmekti. Bu içinde yaşadığımız dünyanın acı bir gerçeğiydi. Evet, içinde yaşadığımız dünya da Yalan Oyunu'nun başka bir basamağıydı.
ShueishaKitabı okudu
Acının tekelini elinde bulundurmak, bir uçurumun tepesinde asılı durarak yaşamayı andırır. Her gerçek acı bir uçurumdur.
Sayfa 67
annem bir sabır küpü
annem bir acı küpü
