Hepimiz, içimizde bir kutu kibritle doğarız. Ama tek başımıza bunu yakamayız. Sevdiğimiz insanın nefesi, müzik bunlardan biri parlamaya neden olur ve içimizdeki kibritlerden birini yakar. Bir an yoğun bir heyecan hissederiz. İçimize çok hoş bir sıcaklık yayılır. Bu sıcaklık zamanla yavaş yavaş yok olur. Sonra yeni bir parlama olur ve içimizde bir kibrit daha yanar. Bu duyguyu yaşamak isteyen herkes kendi içindeki patlayıcıları keşfetmek zorundadır.
"(...) Aşk düşünülmez. Hissedilir ya da hissedilmez, o kadar. (...)"
Sayfa 28
Seslerle birlikte, geçmiş zamanları yeniden yaratma özelliğine sahip olan kokular, yaşanan âna ait kokulara hiç benzemez.
Sayfa 19
Söylediklerine göre gözyaşı dökmeden ağlamak daha çok acı verirmiş.
Aşk düşünülmez. Hissedilir ya da hissedilmez , o kadar.
Ona göre gülmek de bir tür ağlamaktı
Bilirsin işte, çikolata kutularının içinde her tür çikolata olur; bazılarını seversin, bazılarından hoşlanmazsın. İlkönce sevdiklerini yersin ve geriye pek de sevmediklerin kalır sadece. Ben acı veren şeyler yaşadığımda hep böyle düşünürüm işte. 'Şimdi bunu bir atlatırsam, her şey yoluna girecek.' Hayat bir çikolata kutusudur.
Sayfa 322Kitabı okudu
“Ne olursa olsun ya da ne kadar zaman geçerse geçsin, onu bu dünyadaki her şeye ve herkese tercih ederim.”
Sayfa 69Kitabı okuyor
Görünmez zincirlerin sizi bağladığı insanlardan ne yaparsanız yapın kopamazsınız.
Sayfa 65Kitabı okuyor
Kalbindeki kırık parçaların her defasında tenine saplanmasına alışmıştı ama bu kez, kırıklar çok daha derin izler bırakıyordu.
Sayfa 63Kitabı okuyor
Bazı isimler, bazı insanlara büyük yüktü.
Bazı acılar, bazı yarım kalmışlıklara denkti.
Ve bazı insanlar, bir kez ayrıldığında yeniden bir araya gelmemeliydi.
Sayfa 31Kitabı okuyor
Bazı ilişkiler acı çikolataya benzerdi. Başta tatlı olduğunu düşünürdünüz ama damağınızda kalan asıl tat bambaşka olurdu. Tadı çoğu zaman acının ardında kalırdı çünkü acı hep bir adım öndeydi, hep daha baskın olandı.
Sayfa 10Kitabı okuyor