Farklılıklar
aşk ve acı,
ikisi de üç harf.
biri sevgi, umut demek.
diğeri ise hasret, hüzün demek.
ne fark var diyorsan.
ikisi de farklı tıpkı bizler gibi.
-@ lalbookssss
Eve dönerken yol boyunca ağladı. Sessizce, kendi kendine, mevzu çıkarmadan. Benny'i kaybettiği için değil, ona hiçbir zaman sahip olamadığı için. Onun kalbindeki, temizlemeyi umut dahi edemeyeceği o acı için ağladı.
***
She cried all the way home. Quietly, to herself, without drama. Not because she had lost Benny, but because she now knew that she had never had him. She wept for the hurt that he owned, a hurt she could never hope to remove.
“Yunan mitolojisindeki Pandora’nın kutusu hikayesini bilirsin. Açılmaması gereken kutu açılır açılmaz hastalık, keder, kıskançlık, açgözlülük, şüphe, ihanet, açlık ve kin gibi aklı gelebilecek her türlü kötülük ve uğursuzluk kutudan sürünerek kaçmış, gökyüzünü kaplayarak uçup gitmiş. Bundan sonra, insanlar ne yazık ki sonsuza kadar sefalet içinde acı çekip kıvranmak zorunda kalmış. Ancak kutunun köşesinde haşhaş tanesi kadar küçük, parıldayan bir taş kalmış ve taşın üzerine belli belirsiz ‘umut’ kelimesi yazılıymış.”
Sayfa 8 - İthaki Yayınları
Kütüphaneleri hala şaşırtıcı buluyorum; hala daha iyi olan içgüdülerimize seslendiklerini düşünüyorum. Kütüphane yeryüzünde bir şey satın almak, birilerini tanımak ya da herhangi bir şeye inanmak zorunda olmadan girebileceğiniz pek az yerden biri. Sahip olduğumuz en eşitlikçi alan. Öyle bir dünyada yaşıyoruz ki bizi kuşatıp yutmakla tehdit eden sorunların özünde elbette eşitsizlik -ve de o eşitsizlikten ötürü kadın erkek, çoluk çocuk herkese acı çektiren felaketler- var. Yaşadığımız şu yangın günlerinde, kütüphanenin kurumsallığından yüz çevirmek suçlu hissettiriyor. Umut tüylü bir şeyse, kütüphaneler kanat olmalı.
Sayfa 51 - Domingo
Edebiyat; acı, sızı, keder, öfke ve umut. Edebiyat; zaman, çağ ve insanlık. Edebiyat; unutmaya karşı hatırlama uğraşı. Edebiyat; karanlık ve aydınlık. Edebiyat; Gılgamış. Edebiyat; ölümsüzlük otu, yani umut.
Mantıksızca umut ettiler ve acı çektiler.
Sayfa 81 - Can YayınlarıKitabı okuyor
Çabaladık, bazılarımız kan ter içinde kaldı. Acı bir gerçeği daha fark ettik, maalesef umut hayat kurtarmıyor; sıcacık kalpler, soğuktan ölen bedenleri ısıtmıyordu. Sonuç olarak; sen geleceğin karanlığına, ben de mahrumiyet ve hezeyana boğuldum.
Umudun yaşamı güzelleştirdiğini söylerler, yalan. Umut düş kırıklığı yaratmaktan, gereksiz yere acı çekmemizi sağlamaktan başka bir işe yaramaz, insana gereken yalnızca gerçektir: Basit, yalın ve kaba gerçek.
Sayfa 64Kitabı okudu
Hep aynıydı. Kimi zaman ufacık bir umut ışıltısı belirir gibi oluyor, kimi zaman da bir umutsuzluk denizi kudurmaya başlıyordu, ama hep aynıydı; Aynı acı, aynı keder, aynı iç sıkıntısı…
Sayfa 61 - İvan İlyiçKitabı okudu
