Bir Çılgın Türk MÜBARİZ!
"İnsan büyür beşikte, mezarda yatmak için. Ve kahramanlar can verir yurdu yaşatmak için."
Hüseyin Nihal Atsız
Herkesin bir hayat felsefesi vardır. Kimisi gezip eğlenmek, kimisi evlenip çoluk çocuğa karışmak, kimisi hayallerinden, sevdiklerinden vazgeçip gençliğini hiçe sayarak; vatanı, milleti, devleti, bayrağı
Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her
Kâfirler kadar dürüst olamamak ne acı
Yıllar önce Hollanda da yaşayan bir gurbetçinin şekerleme firmasına ürünlerinde domuz jelatini olup olmadığı hakkında aldığı cevabı.
Yeniden Gıda Raporu
Dostoyevski kaleminden özgürlük.
Daha dün çocuktum,çokta mutluydum
Büyüdüm karşımda dertleri buldum
Gün geçti sarardım,gün geçti soldum
Yıllar bir damla su vermedi gitti
Her gün bir ızdırap,her gün bir acı
Her gün sızlar durur bitmeyen sancı
Ağlamak değilmiş bunun ilacı
Şu bahtım yüzüme gülmedi gitti...
Yıllar sonra karşılaşınca ne hissettiniz?
Acı. Bir an o güzel günler geçti gözümün önünden. Çok acıydı.
Sayfa 333 - Can, 13. BaskıKitabı okudu
“Demek öyle... Demek bana yalan söyledin...”
...
“Gerçek acı verici çünkü.”
Sayfa 95Kitabı okuyor
Yaşamın ufuk çizgisindeyim
Ölümle dirimin birleştiği
Bir kör noktada...
Uzun ve bir o kadar da acı
Bir ömrün önsözünü bitirdim
Aklımdan yüreğime köprüler çatarak
Yıllar boyunca.
Tufanlar çağında doğdum
Taş taş üstünde bulmamayı bağışladılar bana
Ölümü ve acı çekmeyi,
Gömülmeyi boğuk
Ve dipsiz uçurumlara.
Burada Gömülüdür 1. Cilt
Ss:111
Şu son sıralar tuhaf bir hüzün duymaya başlamıştı. Böyle acı veren, yakan bir hüzün değildi. Ama bir süreklilik, sonsuzluk, umarsızlıkla dolu yıllar, "bir metrelik alan"ın sonsuzluğu duyuluyordu bu soğuk, ölgünleşmiş hüzünde.
Sayfa 533Kitabı okuyor
Şu son sıralar tuhaf bir hüzün duymaya başlamıştı. Bu öyle acı veren, yakan bir hüzün değildi. Ama bir süreklilik, sonsuzluk, umarsızlıkla dolu yıllar, "bir metrelik alan"ın sonsuzluğu duyuluyordu bu soğuk, bu ölgünleşmiş hüzünde. Bunu, özellikle de akşam saatlerinde daha acı verici bir biçimde duyuyordu.
Sayfa 533Kitabı okudu
Uzun ve bir o kadar da acı
Bir ömrün önsözünü bitirdim
Aklımdan yüreğime köprüler çatarak
Yıllar boyunca.
