❝Beni hayallerimin bittiği yere asın.❞
Sayfa 90 - Döktüğüm yaşlarla hayallerimi zehirledim.Kitabı okudu
Besbelli bir giden var, sen misin yoksa
Neden bu limanda gemiler ağlamaklı
Kaldırın su manzarayı gözlerimden
Bu ne çok deniz, bu ne çok martı
Aşık Veysel'in Ardından..
Yetmiş dokuz yıl sazıyla
Yaşadı iç içe Veysel
Dolaştı bütün yurdunu
Bir uçtan bir uca Veysel
Gördü aşkın her katını
Tattı söz saltanatını
Bir ozanlık anıtını
Döktü hece hece Veysel
Yedisinden beri kördü
Ne ağaç, ne çiçek gördü
Yaşadı bütün bir ömrü
Baştan başa gece Veysel
İnanmıştı o bir kere
Bir gün küsmedi kadere
Yazık! Yenildi kansere
Göçüp gitti koca Veysel
Veysel adı ölmez yaşar
Anılır mahşere kadar
Bu gün onun yolundalar
Nice ümit nice Veysel
Kederler vardır yağlı bir ilmek gibi
Dolanır boynumuza kör gecelerde.
Bir boşlukta durmadan sallanır insan
Ki ağlamak son çaredir o yerde.
Başladı bir amansız çöküntüdür içimde
Bilmem, gün gün yer eden ölüm müdür içimde
En güzel yerinden öpeceğim
Bilmem dudakların mı? Gözlerin mi?
Şimdi bildiğim bir şarkı her yerde söylenen
Sevinçten, mutluluktan, sevgiden uzak
Ne acı! Senin olmak, sende olmak, sensiz olmak!
Tam 23 kere intihara kalkışmış ve her birinde de inatla hayata itelenmişti Ümit Yaşar Oğuzcan. Pek kişi bilmez bu hikayeyi , “Acılar Denizi” şiirinin nereden geldiğini ve asıl vicdan azabının ne olduğunu.
Ümit hayattan kopmak için çok çabalamış lakin başaramamıştır, babası Lütfü Bey, annesi Güzide Hanım kahrolur oğullarının vaziyetine. Tabii bir
Ben yaşamak istiyorum
Gencim daha
Söyleyecek çok şeylerim var
İnsanlara ve Allah'a
Ben yaşamak istiyorum
Hayata doyamadım henüz
Bir gün yarıda kalmış bir film gibi
Bitecek mi ömrümüz
Ben yaşamak istiyorum
Şu ölümlü dünyada
Ölüm güzel olsa da...