06.02.2023 04:17
Güneş söndü. Yüreklerimiz sustu. Ruhlarımız hayata küstü. Geriye acılarımız, hüzünlerimiz ve kederlerimiz kaldı. Zaman geçiyor ama içimizdeki acı geçmiyor...
#198905527
Bu sabah yaklaşık 6.36 sıralarında henüz uykudayken depreme uyandım. Ezan okunuyordu, ben uykudan yeni uyandığım için ne yapacağımı bilemeden öylece uzandım. Sarsıntının bu kadar uzun süreceğini tahmin edemedim aslında. Kaçmak yer değiştirmek kapının eşiğinde beklemek şöyle dursun yataktan kalkamadım bile. İmam ezanı okuyordu; sabah ezanını, öylece ezana odaklandım. Sarsıntı şiddetini arttırınca imam duraksadı ezanı okurken, sarsıntı yavaşlayınca kaldığı yerden devam etti. Bir süre sonra (ne kadar sürdüğünü anımsamıyorum) tamamen kayboldu koca evin sallantısı. Sonra yavaş yavaş kendime gelip olanları idrak edince aklıma geldi, birkaç gecedir canım sıkkın uyuyorum. Sebebi tahmin edilebilir şeyler; gelecek kaygısı, geçim sıkıntısı, borçlar, ruhsal bunalımlar vs vs... Herkesin hayatında bir parça olan sıkıntılar...
Depremin şiddeti biraz daha yüksek olsaydı ve ben son olarak duyduğum ezanın, artık devamı gelmediğinde enkazın altında göçüp gitseydim dün ve önceki geceler yaşadığım sıkıntılar aklımın kalbimin bir köşesinde yok olacaktım. Hiç kimse bilmeyecek hiç kimse hissetmeyecekti yaşadığım acıları, duyduğum son sesin imamın hayatı ile birlikte yarıda kalan ezan olduğunu. Hep söylediğim gibi hayat çok kısa, elbette acılarımız olacak elbette kendimizi kötü hissettiğimiz anlar olacak ancak kendimizi kaybedeceğimiz sevdiklerimizi kıracağımız kadar ileri gitmemeli bu durum. Her şeye rağmen, bir önceki gün, hafta, ay ne yasadiysaniz yaşayın yeni bir güne uyanabiliyorsanız gülümsemeyi sevdiklerinize onları ne kadar çok sevdiğinizi söylemeyi ihmal etmeyin. :)
Acıyla başa çıkabilmek
Ayakkabılarımın altı delikti; ama üstü her zaman boyalıydı...
Sözde ki ince çizgi,
Acılarına ve yaralarına rağmen dik duruşun, kendinden ödün vermeyişin be daha birçok şeyin anlamı yatıyor içinde.
Acılarımız la yaşamayı yada onları umursamamayı öğrenmeli..
Ernesto Che Guevara