Ben bekliyorken kimse gelmiyordu,
birileri geldiğinde ben yoktum.
kaldırımlar tüm gün , sadece birbirleriyle kolkola yürüdüler.
üzerlerinde ne ben ...ne kimse yoktu,
öyle ıssızlıkla geçti gün aralarım,
sonunda gece oldu
gözlerimi yumdum ,kirpiklerimin ucuna kızıl kandiller astım,
gözlerimi açtığım da geceye nar gibi saçıldılar,
benim için; gece
Ben, bir meydan muharebesi kaybetmiş kumandan kadar acılıyım.
Yarın ağzım açılıyor...
Ali Erbaş:
Diyanet, halkımızın en çok güvendiği kurum olmuştur...
Fitre ve zekatlarınızı bekliyoruz..
Şayet bu yaratık böyle bir kelam etmişse buna yarın büyük bir küfür hak oldu...
Hem bayram hem küfürle açıyorum....
Pop müziği söz konusu olunca, korkunç uçurumlar açılıyor yeniyetmelerle aramda. Dans etme biçimlerine de aklım ermiyor. Eskiden bir kızla bir delikanlı, birlikte dans ederlerdi. Bu danslardan bazıları, örneğin tango, hafifçe şehvete dönüşürdü nerdeyse. Zaten yaşlı bir Fransız devlet adamı, galiba Clémenceau, tangoyu ilk seyrettiğinde, “çok güzel, ama neden ayakta” demiş. Şimdiyse, şehvetin en küçük bir izi bile kalmadı ortada. Dans, dans olmaktan çıktı, biçimsiz bir spora dönüştü. Aşırı bir bireycilik içinde, herkes, partnerine el bile sürmeden, hattâ partneri bile olmadan, tepinip duruyor tek başına. Bu tür danslar ve pop müziği –eğer buna müzik denilebilirse– zamanla geçebilecek bir gençlik hastalığıdır belki de. Üstelik her genç kapılmıyor bu hastalığa. “Şıkıdım şıkıdım”dan değil de, biraz daha kaliteli hafif müzikten hoşlananlar var.
Sayfa 23Kitabı okuyor
Sonlu insan varlığı, gönül kelimesi üzerinden bir büyük ummana açılıyor ki o ummanın haddi hududu, kenarı kıyısı mevcut değil.
Sayfa 13Kitabı okudu
