Sağlıklı olmak, ahh bu ne güzel, ne olağanüstü bir duyguydu; yalnızca düşüncesi bile olağanüstüydü, harikaydı...
İnsan gerçekten isteyince her şeyi yapmanın bir yolu bulunur.
Ayrıcalık istemek, ricalarda bulunmak, bunlar bana göre şeyler değil. Arkadaşlarımla aynı koşullarda ve aynı sıralarda uğraş vermek istiyorum, himaye altında olmak, torpil yaptırmak benim anlayışıma ters. Sizin ve babanızın iyi niyetli insanlar olduğunuzu ve bunu söylerken herhangi bir art niyetinizin olmadığını biliyorum. Ama bazı insanlar iyi şeyleri yaşamlarında ellerinin altında hazır bulmuyorlar. Neyse, artık bu konuda konuşmayalım.”
Ancak hiçbir şey dışardan değildir, yakından bakınca en büyük, en bilinen dostluklarda bile fırtınalar estiği görülür. Aynı arabaya koşulan atlardan biri ya da diğeri daima daha hızlı koşup öne geçer. Aynı şekilde başarı ve terfi listelerinin olduğu her yerde, dayanışma sözü lafta kalır, kişiler birbirinin ayağına basıp önündekini devre dışı bırakmak için fırsat kollar. Başka bir deyişle, sürekli olarak diken üzerinde oturduğumuzu söyleyebilirim, hiçbir zaman kendinizi güvende hissedemezsiniz, her an için büyük başlardan birinin sinirine dokunmanız olasıdır, dolayısıyla ortama sürekli bir fırtına havası egemendir.
Görev sözcüğü görev yapmakla ilgilidir, görev yapmak ise birinin emrinde olmak, birine bağlı olmakla. Bir kışla ya da meyhane masasında kendinizi asla bir evin huzur dolu ortamında hissedemezsiniz, orada kimsenin kimseye gereksinimi yoktur ve kimse kimseyi umursamaz. Gerçi insanın bazen iyi arkadaşları da oluyor, ama gerçek anlamda bağlılık ve güvenin olabildiğini söylemek çok zor.
Sanki gökten bir şimşek düşmüş, büyük bir patlamayla etrafı darmadağın etmiş gibiydi.