Acımanın Boşluğu
Üstelik insan, kendi sonsuz bir acı çekerken,başkasının acısına nasıl üzülsün?
Sayfa 3
Acımanın Boşluğu
Acıma duygusu insanı hiçbir şeye zorlamaz, bu yüzden çok sık rastlanan bir duygudur.
Sayfa 3 - Emil Michel CioranKitabı okudu
Acımanın Boşluğu
"- Sabahtan akşama kadar ne yapıyorsunuz?
- Kendime katlanıyorum."
Sayfa 3Kitabı okudu
Acımanın Boşluğu
Şu yeryüzünde, sağırlar, körler ya da deliler varken, insanda nasıl idealler olabilir? Bir başkasının göremediği gün ışığına ya da duyamadığı sese nasıl sevinebilicim? Ben herkesin karanlığından sorumlu olduğumu düşünüyor, kendimi bir ışık hırsızı olarak görüyorum. Gerçekten de görmeyenlerden gün işığını, duymayanlardan da sesi çalmıyor muyuz?
Sayfa 3Kitabı okudu
Acımanın Boşluğu
Şu yeryüzünde, sağırlar, körler ya da deliler varken, insanda nasıl idealler olabilir? Bir başkasının göremedigi gün ışığına ya da duyamadığı sese nasıl sevinebilirim? Ben herkesin karanlığından sorumlu olduğumu düşünüyor, kendimi bir ışık hırsızı olarak görüyorum. Gerçekten de görmeyenlerden gün ışığını, duymayanlardan da sesi çalmıyor muyuz? Delilerin içine düştüğü karanlığın sorumlusu bizim bilinç açıklığımız değil mi? Nedenini bilmeden, bunları düşündüğümde, yürekliliğimi de istencimi de yitiriyorum; düşünce gereksiz, acıma boş görünüyor bana. Herhangi birinin üzüntüsüne acıyabilecek kadar normal biri olarak görmüyorum kendimi. Acıma yüzeyselliğin işaretidir: Parçalanmış yazgılarla çaresi olmayan üzüntüler sizi ya avaz avaz bağırtır ya da sürekli bir tepkisizliğe sürükler. Acıma ve duygulanma hem etkisiz, hem de onur kırıcı şeylerdir. Üstelik insan, kendisi sonsuz bir acı çekerken, başkasının acısına nasıl üzülsün? Acıma duygusu insanı hiçbir şeye zorlamaz, bu yüzden çok sık rastlanan bir duygudur. Şu dünyada hiç kimse başkasının çektiklerinden ötürü ölmemiştir. Bizim
için öldüğünü ileri süren kişiye gelince, o ölmemiştir: Öldürülmüştür.
