Kapitalizmin hüküm sürdüğü bu zorlu dünya sahnesinde, Yaşamak mı, yoksa yok olmak mı, işte bütün mesele bu. İnsan ruhları, bu karanlık ve acımasız tiyatroda, Çırpınır, yok olmaya doğru bir ok gibi fırlar mı, Ya da başkalarının denizleriyle mücadele ederek yaşamak mı, Ve böylece, onların sonsuz zulmüne karşı durmak mı? Ya da son vermek mi, yoksa onların karanlık denizine dalıp, Bilinmeyenin sessiz sakinliğinde uyumak mı? Uyku, tüm acıları sonlandırır, bu yüzden dua etsek de, Düşüncelerimiz, bilinmeyen diyarlarda dolaşır, Göz korkusuyla bize dönüşlerini bekler. Ve bu dünya sahnesinde, insanoğlu, Birçok felaketi yaşar, öyle ki, cesaretimiz Güçsüzlük ve korkaklık elbisesiyle kaplanır. Ve şimdi, dostlarım, bu sahneden ayrılmak zamanı geldi; Güneşin doğuşu, bilinmeyen diyarlardan getirdiği Umut ışığını gölgeleyerek, Ve içsel huzurumuzu, hayal kırıklıklarına dönüştürür. Bu nedenle, bu dünyadaki son perdeyi çekelim, Ve cesurca, yeniden doğuşun gizemini karşılayalım. Yapay Zeka Tarafından Yazılmış bir şiir yapay zekanın şiir yazma becerisi her ne kadar yerinde gözükse de yazdıklarının oldukça benzerlik içermesi anlatıları anlama yeteneğindeki zayıflığı da gösteriyor.
Gerçekten de, insanoğlu için en büyük tehlikenin açlık, deprem, mikropla, kanser olmayıp, yalnızca insanın kendisi olduğu, göze kamaştırıcı bir açıklıkla ortaya çıkmıştır. Nedeni ortada: Ruhsal yaraları saracak etkili bir çare yok henüz, oysa bu yaralar doğanın en acımasız, en büyük yıkımlarından daha da yok edicidir!
Carl Gustav Jung
Carl Gustav Jung
Reklam
Kimseye zararı olmayan bir kediciği tekmeleyerek öldürmek nedir ya? Hadi bu insan kötü, tamam kabul. Peki bunu serbest bırakanlara ne demeli! ADALET NEREDE??? chng.it/CFmTgsMmGv İyi hal indirimi ne mesela? İyi bir hal göremiyorum ben... Bir cani görüyorum sadece. İnsanoğlu olarak bizler; bu dünya sadece insanlara ait sanıyoruz, halbuki değil. Hayvanlar var, bitkiler var. Ve onlar, bazı insanlardan daha çok hak ediyorlar yaşamayı! Dünya üzerindeki en vahşi, en acımasız canlı insan ve ben, bazen insan olduğum için utanıyorum!!!
Acımasız olan hayat değil. Acımasız olan tek kişi var. İnsanoğlu. Suçu kadere, talihsiz olaylara bağlamaktansa, Nerede ve ne zaman hata yaptık diye düşünsek belki sorunu çözmez ama o sorunun tekrar yaşanmasına engel olabilir.
Ne kadar çok şey istiyoruz bu hayattan,ne kadar büyük beklentiler içerisindeyiz,dünya 3 günlük herkesin taşıyabileceği yük belli iken niye fazlasını yüklemek ister ki insanlar, neden bu kadar acımasız oluyor insanoğlu, bi avuç çamurdan bi parça kaburga dan ibaretken ne bu kibir...
Reklam
"Acımasız bir dünyada yaşıyoruz ve insanoğlu çok vahşi."
Ölme üzerine ama nefes alınan bedende.
sessiz, dört duvarlar. çiçekli, çatılar. soğuk, evler. adı, yaşı ve son nefesi mühürletilen tahta parçaları. mezarlıklar sessiz denilir ama bütün gözyaşlarının asıl evidir. ölü bedenlerden yükselmeyen ses, nefes alan bedenlerden yükselir. acımasız insanoğlu, kendi kazdığı çukura, yine en sevdiklerini yerleştirir.
İnsanlar ne güneşi sever ne yağmuru, ne sıcağı sever ne soğuğu, bu acımasız insanoğlu hiçbir şeyi sevmez, beğenmez lakin bir gün o histen mahrum kalırsa anlar o hissin ne kadar güzel olduğunu. Yazdayken Kışı, kıştayken yazı özlerler. Kıymetini bilmedikleri şeyleri bir gün birer birer kaybettiklerinde anlayacaklar bu güzel nimetleri, fakat her şey için çok geç olacak.
Üzülüyorum insanlığın Acımasız oluşuna
Hemcins canlılar içerisinde en canisi insanoğlu sanırım
192 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.