Geceyi seviyoruz diye neden gündüze ihanet ediyoruz, ey insanoğlu bu kadar nankör, acımasız, duygusuz olma !
KUŞLARA MEKTUP
Ey kuşlar...🐦 Siz nasıl öyle uçuyorsunuz. Düşmüyormusunuz, yükseklik korkunuz yok mu? Kanat çırpa çırpa hayatı seyrediyorsunuz, ya ne güzel değil mi. En güzel mekanlar sizin, uçun kuşlar. En çok ta yeşil oksijen makinelerinin üzerindesiniz. Nasıl, güzel mi oralar. Size hep hayret etmişimdir, biliyor musunuz? Hem sesinize hem uçuşunuza... Biz insanoğlu ise çok acımasız...Yer yorgan bilmeden hemen her şeyi sahiplenir kendi malıymışçasına. Kimse onun umrunda olmaz, sadece kendini düşünür, bilmiyorum bu yapısında mı vardır. En çok ta ne acıdır bilir misiniz, dünya malı için diğer kardeşini feda eder o küçücük midesi için, taşları yer yerinden oynatır hırsından. Halbuki herkese yetecek kadar yemek verilmiştir mevcudata. Ama maalesef... Mideperest... Dünyayı bir harp alanına çevirir ömrünün son damlası kuruyana kadar. Ama bitmez çile, yeni tohum yetişmiştir artık bu böyle süregelen...
Ne mutlu şiir okuyana ve sevene!..
Şiir depremdir, şiir ayaklanmadır, şiir başkaldırıdır. Şiir şimşektir, yıldırımdır, gök gürültüsüdür şiir. Şiiri, yani yıldırımı hiçbir siper-i saika durduramaz. Şiir korkunçtur, güzeldir. Hiçbir kapı, hiçbir duvar önünde duramaz. Kapı tunçtan, demirden, çelikten de olsa önünde duramaz.
Şiir yürür, ezer
Ünlü şair Nâzım Hikmet eşi Vera için yazdığı ‘Saman Sarısı’ şiirinde, dostu Abidin Dino’ya şu dizelerle sorar: “Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin?”
Abidin de, hasretle yandığı dostuna ‘Mutluluğun resmi’ şiiriyle yanıt verir: “Buna da ne tual yeterdi, ne boya...”
Manasını unutan insan, maddeyi putlaştırdı ve homoekonomikus (ekonomik
Hayat!
Başkasının yanlışlarının yükünü omuzlanmak için fazla kısadır insan hayatı. Herkes kendi hayatını yaşar ve yaşamının bedelini öder. Bunun tek acımasız tarafı, bir tanecik hata için defalarca kere bedel ödemenin gerekmesidir. Sahiden de , insan bir daha , bir daha çekiyor cezasını. Kader insanoğlu ile olan hesabını asla kapatmıyor.