Bugünü Yaşama Arzusu
#Schopenhauer
*Yazar
#Aldığımız her nefes bizi sürekli etkisi altında olduğumuz ölüme doğru çeker... Nihal olarak zafer ölümün olacaktır, çünkü doğumla birlikte ölüm zaten bizim kaderimiz olmuştur ve avını yutmadan önce onunla yalnızca kısa bir süre için oynar. Bununla birlikte, hayatımıza olabildiğince uzun bir süre için büyük bir ilgi ve
kandan
ve ceninden bir gün daha
başlarken
bir dalı kanatıyorum tırnaklarımla
ağzı açılmamış bir güle dokunuyorum geceden kalma bir şeyle oynuyor kalbim
bugün biraz daha yorgun başlıyorum
sabah
yeni doğmuş çocuk çirkin ve sisli
vurdukça ilk ışıkları penceremden içeri
kımıldaşır içimin ölü dolu coşkusu
güneş ürkekliği gizleyemez
ne olsa çözülmez
Yalnızlık derinleşiyor. Sezgilerin de sardunyaların kokusuyla, dolunayla ve olgunlaşan acıyla derinleştiğini hissediyorum.
Sylvia Plath
Yalnızlık derinleşiyor. Sezgilerin de sardunyaların kokusuyla, dolunayla ve olgunlaşan acıyla derinleştiğini hissediyorum. Acı içime işliyor, jilet gibi keskin; kopkoyu bir kan dolaşıyor damarlarımda.
Sylvia Plath
Yalnızlık derinleşiyor; Sezgilerin de sardunyaların kokusuyla, dolunayla ve olgunlaşan acıyla derinleştiğini hissediyorum. Acı içime işliyor, jilet gibi keskin, kopkoyu bir kan dolaşıyor damarlarımda...
Günlükler
D.A.Ç
insan olmanın her zaman için kendinden başka bir şeye, ya da bir insana-gerçekleştirilecek bir anlama, karşılaşılacak bir insana, hizmet edilecek bir davaya, ya da sevilecek bir insana- yönelmek olduğu yolundaki antik ant- ropolojik gerçeğini anlıyorum İnsan, sadece varoluşundaki bu kendini aşmayı gerçekleştirdiği zaman gerçekten insan, ya da
Canım Senindir
Heyben acıyla dolar da; Nefes alamazsan,
Gel! Huzur bulacağın kıyılarım senindir.
Umutların solar kurur da; su bulamazsan,
Beraber sulayalım, gözyaşlarım seninidir.
Yalnızlık hep koynunda, bir türlü atamazsan
Anahtar her zamanki yerde; evim senindir.
Derin Bir düşe düşersen; bir el bulamazsan,
Yanındayım ben! Tut elimi; elim senindir.
Siyah beyaz olurda hayat; renk katamazsan,
Gök kuşağın olurum. Tüm Renklerim senindir.
Aylar hep Eylül olur; nisanı bulamazsan,
Tarlam dolu dolu! Kır çiçeklerim senindir.
Rahatlamak isteyip kimseye kızamazsan,
Kopar yırt! Sararmış şiir notlarım senindir.
Fırtınaya tutulur; bir liman bulamazsan,
Demir at sineme dostum! Koylarım senindir.
Kanadın kırılırda; maviye uçamazsan,
Ne güne duruyor al! Kanatlarım senindir.
Çaresiz çilelere; bir umut bulamazsan,
Kendime etmediğim; dualarım senindir.
Mehmet Büyüksarı
yaşam bazen her şeyin uzağında ve yalnızlık içinde takılıp kaldığımız bir ana dönüşür. sanki her şey orada çözülmez biçimde bir başka acıyla düğümler bizi. en çok da sönmeyen bir hasretle, yaşanmamış zamanlarla. kalbimizin o solgun atışıyla sızan her şeyde eksikliğimiz çoğalır.
Gezdim dalgın adımlarla, sokak sokak, şehir şehir,
Kirli bir çantada umutlarım, yorgun gözlerde gecenin izi.
Her otel odası, her yastık bir hikayem fısıldar,
Geçici yuvalar, geçici rüyalar, ama hep aynı yalnızlık peşinde.
Göçmen kuşlar gibi sürekli hareket halinde,
Bir sonraki durağında belki huzuru bulurum diye.
Ama her yeni yürüyüş, sadece eski bir adım,
Ve her yeni bekleyiş, bir öncekinin tekrarı.
Ta gider hayatımdan kadınlar, bir rüzgar gibi hafif,
Bazısı dokundu yüreğime, bazısı sadece gölge.
Bir tanesi hariç, hepsi birer anı şimdi,
O ise kalbimde gizli, bir yara gibi derin, tedavi edilmez.
Acıyla sınandım, aşkla imtihan edildim,
Her defasında biraz daha insan, biraz daha yalnız kaldım.
Ölümle dans ettim geceler boyu, aşkın peşinde bir gölge,
Ama her defasında, bir şeyler eksik kaldı, tamamlanamadı.
Bir adım var bana yabancı, yüzüme uymayan,
Kendimi aradım her yüzde, her gözde, ama bulamadım.
Belki de aradığım, dışarıda değil, içimde saklı,
Ve belki de hayat, sadece bu arayışın ta kendisi.
Ali demiröz