Hayat böyledir. Çaresizlik ve tehlike anları vardır ki, o zaman çırpınmaya ve haykırmaya gelmez. Batar insan ve boğulur. Marifet o anları geçirmektir. Sonrası gittikçe kolaylaşır. Kadere teslim olmak lazımdır o anlarda. Bu acizlik değildir. Dikkat et sözüme: Bu dünyada ölümden başka hemen her şeyin çaresi vardır.
Ne yapmak istiyor olabilir Tanrı? Neden böyle bir evren yarattı?
Kutsal kitaplar her şeyin cevabını verir, bir bu sorunun cevabında susarlar. "Neden?" sorusu Tanrıya sorulmayacak tek sorudur. Tanrı evreni neden yarattı? Bu soruya en yakın cevap, "kendini görmek için" olabilir. Peki Tanrı kendini görmek için yarattığı evrende gördüklerinden memnun mudur? Cevap evetse, o kötü demektir. Cevap hayırsa, aciz... Oysa Tanrıya ne kötülük, ne de acizlik yakışır. O mükemmelin tarifidir. O zaman da kötülük ve çaresizlik, anlamlarından sıyrılıp mükemmelleşir. Görüyor musun her şey birbirine karışıyor. Harikulade bir karmaşa! O yüzden soruları kimse sevmez. Sormadan, düşünmeden, sadece yapmak ister insanlar. Tıpkı karıncalar gibi. Bir karıncanın o ebedi sisteme sorgusuz sualsiz dahil oluşunda ki manayı çözdüğün zaman, kendi varoluşundaki manaya da yaklaşmış olacaksın. Manayı akılda aramaya kalktığında duvarlara çarparsın. Kendini yaralarsın. Canın acır.
Sayfa 137Kitabı okudu
RÜYA KAHRIM RÜYA ZİNDAN
"rüya bütün çektiğimiz
rüya kahrım rüya zindan" kısmını ve müziğin melodisini seviyorum.
Bazen biri geliyor, konuşmaya başlıyor
diyor da diyor işte
büyüyor sözleri, büyüyor ağzı
Nerde bir müslüman görsem oturmuş ağlıyor
İndirmiş yeşil sancağı karalar bağlıyor
Bırakın maziyi Yavuz gelecek değil ya
Bu ne acizlik be kardeşim aklım almıyor…..e.meral
"Acizlik bize,yanılgı bize; hoş görmek sana."
Sayfa 69Kitabı okudu
