Açlığını çektiğim, onaylanmaktı.
İstendiğimin, sevildiğimin, hatırlayabildiğim kadarıyla ilk kez değerli olduğumun onaylanması. Onaylanmaya olan bu açlığım kısa sürede kendimi dev aynasında görme ve kendime karşı aşırı toleranslı olma alışkanlıklarına dönüştü. Canım ne isterse onu yapmaya ya da söylemeye hakkım var sanıyordum, insanların güvenini kırmaya, duygularını yok saymaya, sonra da yarım ağızla söylenmiş *** özürlerle bunları geçiştirmeye hakkım var sanıyordum.
