Melike Ayaz

dostoyevski’nin her şeyle övünüp kendini yücelttikçe yücelten ve sonunda karşılaştığı ilk topluluk önünde utançlarını gözler önüne seren soytarıları gibi, yalnızca insan gururundan yoksunuz, sınırlarımıza bağlılık ve koşulumuzu açık görüşlülükle sevmekten başka bir şey olmayan insan gururundan.
Reklam
sarhoş bir gökyüzünde istediğimiz güneşleri tutuşturuyoruz. ama gene de sınırlar var; biz de bunu biliyoruz. en aşırı çılgınlıklarımızda, arkamızda bıraktığımız ve safça, yanlışlıklarımızın sonunda yeniden bulacağımıza inandığımız bir dengeyi düşlüyoruz.
bu dünya mutsuzluklarla zehirlenmiş, üstelik bundan hoşlanır gibi.

Reader Follow Recommendations

See All
"güç bizi çekmek için bir düşün ya da bir rahatlık görünüşüne de bürünse, tin konusunda sağlam duralım. en önemlisi umutsuzluğa düşmemek. dünyanın sonu geldi diye haykıranlara fazla kulak asmayalım. uygarlıklar o kadar da kolay ölmez; bu dünya yıkılacaksa da başka dünyalardan sonra yıkılacaktır. çok doğru, trajik bir çağda yaşıyoruz. ama pek çok insan trajikle umutsuzluğu birbirine karıştırıyor. “trajik, mutsuzluğa indirilen zorlu bir tekme gibi olmalı,” diyordu lawrence. işte sağlıklı ve hemen uygulanabilecek bir düşünce.
inanmışlar kalabalığı gecede silinen aklı karalı bir gölgeler topluluğundan başka bir şey değil. öyle ya, güç ve şiddet yalnız tanrılardır. anıya hiçbir şey vermezler. tersine, tansıklarını avuç avuç şimdiki zamana dağıtırlar.
Reklam
Reklam
165 öğeden 16 ile 30 arasındakiler gösteriliyor.