Oyalanarak duyguları bastırmak çocukluk yıllarında öğrenilen,yetişkinlikte devam eden bir duyarsızlaşma aracıdır..
Zihin bastırılmış duyguları yönetemez...Çünkü duygular bastırıldıkça güçlenir...
Peki kişi, suçlu olmadığı halde kendini suçlu hissetmiş (veya hissettirilmiş) ise ve bilinçaltının derinlerinde suçluluk duygusu taşıyorsa ona suçlu olmadığını kim söyleyecek, onu kim affedecektir?
Hele ki çocukluk döneminde suçlu hissettirildiyse o en masum dönemde, henüz neyin doğru neyin yanlış olduğunu bilmediği o en saf dönemde yetişkinler ona kendini suçlu hissettirmişler ve çocuk bunu normal bir şey olarak yaşarken bilinçaltının derinlerine suçluluk duygusunun işlendiğini dahi bilmeden o duyguyu edinmişse suçlu olmadığını ona kim söyleyecek, kim "Kendini kötü hissetme..." diye seslenecektir?
Bunu yapabilecek bir tek kişi vardır; o da bireyin kendisidir...
İşte kendini affetmek; bireyin geçmişte hissettiği ve bilinçaltının derinlerinde yatan suçluluk duygularını bırakıp kötü hissetmelerden kurtulması halidir.
Bir duygu, aklî kurallarla asla yok edilemez.
Sayfa 126Kitabı okuyor
Çocukların en sevdiği şey, kurallı yaşamaktır. Ancak kuralları sadece çocuk değil, evdeki herkesin yerine getirmesi gerekir. Ancak bu şekilde, çocuk kuralları uygular. Örneğin; 7 yaşındaki bir çocuk gece yatarken altını ıslatıyor.
Anne 'Aksam saat 19.00'dan sonra bir sey içilmeyecek!' diye kurallar koyarak sorunu çözmeyi amaçlıyor. Çünkü geç saatlerde sıvı içeceklerin alınması gece alt ıslatmayla aynı anlamda. Ancak akşam saatlerinde evde çaylar içiliyor, meyve suları, sodalar tüketiliyor ve sadece altını ıslatan çocuktan bunlar esirgeniyorsa, bu kural değil, çocuğa eziyettir, cezadır, işkencedir. Bu duruma düşürülmüş bir çocuğun, annesinin koyduğu kurala uymasını beklemek hayaldir.
Sayfa 121Kitabı okuyor
Çocuk kendi duygularını rahatça ifade edebildiği, kendi kişiliğine ve kimliğine saygı duyan bir ebeveyne sahip değilse; kendine yönelen sevgiyi kaybetmemek için duygularını yaşayamaz, başkalarının beklentilerine karşılık vermeyi öğrenir.
Sayfa 90Kitabı okuyor
İç sesler, bireyin geçmişte tesirinde kaldığı ve yankısı bugün hala devam eden konuşmalardır.
Affetmelerin içinde en zoru, affedilmeye ihtiyaç duymayanı affetmektir.
Hiç bir terapist, bir annenin samimi duygularıyla çocuğuna yöneldiği kadar onu rehabilite edemez
Sayfa 211Kitabı okudu
Kaliteli ilişkiler, ancak incinmişlikleri ile yüzleşip birbirlerini affetmiş bireyler arasında gelişir... İncinmeleriyle yüzleşmemiş ve birbirini affedememiş bireylerin arasındaki ilişkiler güvenli değildir.
Yani iyi eğitilmiş çocuk iyi ahlak sahibi çocuk anlamına gelmez.
Sayfa 179Kitabı okudu
Bir kız çocuğunu babadan alacağı hisler çok özeldir.
Sayfa 167Kitabı okudu
Çocuk eğitimi sadece anne ile bitecek bir konu değildir.
Sayfa 155Kitabı okudu