“Kadınlar içlerinde acı ile doğuyor. Fiziksel kaderimiz bu. Regl sancıları, ağrıyan memeler, doğum. Onu hayatımız boyunca içimizde taşıyoruz. Erkekler böyle değil. Onların arayıp bulmaları gerekiyor. Suçluluk duymak uğruna bütün o tanrıları ve şeytanları icat ediyorlar ki biz bunlar olmadan da yapabiliyoruz. Sonra hissedebilmek ve birbirlerine dokunmak için savaşlar yapıyorlar ve ortada savaş yoksa ragbi oynuyorlar. Bizimse hepsi içimizde, burada. Yıllarca bir acı döngüsünde yaşıyoruz ve sonra tam da alıştığını düşünürken ne oluyor? Menopoza giriyorsun. Adı batasıca menapoza giriyorsun ve bu dünyadaki en güzel şey. Ve evet pelvik tabanın ufalanıyor, aniden sıcak basıyor, kimsenin umrunda olmuyor ama sonra özgürsün. Artık bir köle, aksamlı bir makine değilsin. İş hayatında bir insansın sadece.”
Fleabag
Ah çocuk ah. Seni gece gün deli gibi çalıştırıp hakkını yedi o boyu posu devrilesice, adı batasıca, gözü kör olasıca, mezarını yılanlar sarasıca Cumali.
Gel ben sana istediğin kadar beyaz pantolon alacağım.
Beyaz PantolonYaşar Kemal · Yapı Kredi Yayınları · 2016894 okunma
1. Başlangıçta Tanrı göğü ve yeri yarattı.
2. Yer boştu, yeryüzü şekilleri yoktu; engin karanlıklarla kaplıydı. Tanrının Ruhu suların üzerinde dalgalanıyordu.
3. Tanrı, «Işık olsun» diye buyurdu ve ışık oldu.
4. Tanrı ışığın iyi olduğunu gördü ve onu karanlıktan ayırdı.
5. Işığa «Gündüz», karanlığa «Gece» adını verdi. Akşam oldu, sabah oldu ve ilk