Adil Adem
@adiladem
Okur-Yazar
Yüksek Lisans
İstanbul
Merzifon
169 okur puanı
Mart 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Kitabın yaprakları bizi aydınlığa götüren kanatlar gibidir.
Voltaire
Okur Takip Önerileri
Delikanlım!.İyi bak yıldızlara,onları belki bir daha göremezsin....
Belki bir daha yıldızların ışığında kollarını ufuklar gibi açıp geremezsin..
Delikanlım!.Senin kafanın içi yıldızlı karanlıklar kadar güzel,korkunç,kudretli ve iyidir.
Yıldızlar ve senin kafan kâinatın en mükemmel şeyidir .
Delikanlım!.Sen ki, ya bir köşe başındakan sızarak kaşından gebereceksin,ya da bir darağacında can vereceksin.
İyi bak yıldızlara onları göremezsin bir daha
Delikanlım!.Belki beni anladın,belki anlamadın.Kesiyorum sözümü.
Sevmek mükemmel iş delikanlım.Sev bakalım...
Mademki kafanda ışıklı bir gece var,benden izin sana,sevsevebildiğin kadar..
Nazım Hikmet
Ne doğan güne hükmüm geçer,
Ne halden anlayan bulunur;
Ah aklımdan ölümüm geçer;
Sonra bu kuş,bu bahçe,bu nur.
Ve gönül Tanrısına der ki:
Her mihnet kabulüm
Yeter ki
Gün eksilmesin penceremden...
Cahit Sıtkı TARANCI
“Dünyanın bütün kötülüklerine baş kaldır. Bazen senin iyiliğin başkasının kötülüğüne de olabilir. Kendi iyiliğine de baş kaldır…”
İnce Memed
Bir Organ Nakli Gibi Sevmiştim Seni
Kasaba meydanında birbirini dövmekten
Yorulan iki kovboy gibi,
Bir tabancanın namlusuyla tetiğiyle,
Kendisinden farklı,
Kendisinden ayrı,
Bir silahın şarjöründe tanışan iki soğuk mermi gibi,
Aynı bedene sıkılan iki el kurşun gibi,
Katille kurban arasında o birkaç saniyelik telaşla
Sevmiştim Seni...
Küçük İskender
İyi ki doğdun Orhan Veli
Benim de mi düşüncelerim olacaktı,
Ben de mi böyle uykusuz kalacaktım,
Sessiz, sedasız mı olacaktım böyle?
Çok sevdiğim salatayı bile
Aramaz mı olacaktım?
Ben böyle mi olacaktım?
Oysa bilmediğin bir şey vardı sevgilim
Ben sende bütün aşklarımı temize çektim
Murathan Mungan
Seni anlatabilsem seni...
Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini...
Ahmed Arif
Bundan uzun cümle gören varsa beri gelsin :)
Öğrencinin çoktan düşmüş olduğu, kayıtsız ellerin, anatomi yapmak için ölünün çevresinde oynadığı zihin kadavraları deposuna düşmüş olma kuşkusu, uzun zamandan beri bir antikalık haline gelmiş olan bu aleksandrizm laboratuvarında iğrenç bir şekilde yenileniyordu ve güçlükle dayanılan dersten sonra bu savunma içgüdüsü öyle bir yoğunluk alıyordu ki, şehrin, kendi büyüyüşünden pek şaşırmış, aşırı bir çabuklukla tomurcuklanmış bir erkeklik taşarak elektriğini bütün taşlara ve bütün caddelere fışkırtan ve herkese, bilincine yeni vardığım kendi erkekliğimin sarhoşluğuna son derece benzeyen son derece benzeyen karşı konulmaz bir hummalı çarpıntının ritmini kabul ettiren vahşi ateşliliği ile o çağın Berlin'inin caddelerine çıkıyordum.
Stefan Zweig - Karışık Duygular