Sade, Sade, Sade!!! Sadizmin kurucusu desek abartmış olmayız sanırım. Dorian Gray'in Portresi'ndeki Lord Henry, Sade'nin bir kitap karakterine dönüşmüş halidir benim nazarımda. Şimdi gelecek cümle subjektivizmin dibini görerek yazılmış bir cümledir: Hedonizmi bir adım daha ileri taşıyan adamdır Sade.
Bu kitap da Sade'nin ahlak kavramına, insanlar arasındaki ilişkilere bakış açısını özetleyen kısa hikayelerden oluşan bir kitaptır. Zaten adı bile yeterli sanırım; ikinize de yer var. Kitabın ismi, kitaptaki hikayelerden birinde geçeni cümlenin aynısıdır. Karısını(sevgilisi de olabilir) başka bir adamla seks yaparken gören bir kocaya, karısı tarafından söylenen teselli cümlesidir bu ve emin olun o sırada kalbinden bahsetmiyordu kadın ;)
Ergenlerin bir seri katile hayran olması ya da ne halt yediklerini tam olarak kendilerinin bile bilmediği uyduruk bir black metal grubuna tapmaları gibi körü körüne Sade savunuculuğu yapmayacağım elbette. Adamın hayatı eleştirilebilecek sayısız eylemle dolu lakin insan ilişkileri üzerine yaptığı çözümlemeler muazzam. Düşüncelerinin doğruluğuna körü körüne inanarak karşısındaki insanlardan da aynı şekilde davranmalarını beklemesi elbette ki yanlış ama diğer yandan ''sizi kendi halinize bıraksam tabu filan yıkacağınız yok, doğanızda bu var lan işte ne diretiyorsun'' mantığıyla yapmış gibi geliyor bana her yaptığı şeyi. Yine de gördüğüm en azılı özgürlük savunucularından olan Sade'nin karşısındakine bir şeyi zorla yaptırmaya kalkması başlı başına büyük bir çelişki.
