Allah’a yaklaşmanın 4 adımı vardır: Acz, fakr, şefkat, tefekkür…
Bediüzzaman Hz.leri, Allah’a yaklaşmanın yolunu, Kur’an’dan aldığı derslerle, 4 adım halinde özetlemiştir:
– Aczini bilmek, fakrını bilmek, şefkatli olmak ve Allah’ın nimetlerini ve lütuflarını düşünüp tefekkür etmek…
Sayfa 16Kitabı okudu
Bir yıl daha sabah akşam, bu tutumunu terk etmedi ve ben sürekli olarak ona katlandım; ancak bir gün ansızın yanına gi rince, karımı ağlayıp ellerini yüzüne çarparken buldum ve üzgün bir sesle şu dizeleri okuduğunu duydum:
Sen gittin gideli ey sevgili, insanlardan soğudum, yapayalnız yaşadım. Çünkü sen gittin gideli kalbim sevmeyi unuttu. Ama bir gün döner de sevgilini ararsan, yalvarırım bedenimi kollarına alî Ve mezarının yanıbaşında bana da bir yer ayır! Eğer bir gün dönersen ey sevgili! Sesin, eskisi gibi adımı sevgiyle ansın! Mezarımda bana seslen! Ama sen yanıt olarak kemiklerimin birbirine çarpmasından doğan hazin sesten başkasını duyamazsın!
Sayfa 90
Gün akarak kendini bırakıyor, eprimiş kızıllıklarda tükeniyor. Ne biri çıkıp bana kim olduğumu söyleyebilecek, ne de bir zamanlar var olduğumu bilen olacak. Bilinmeyen dağdan asla öğrenemeyeceğim vadiye indim ve adımlarım, yavaş günbatımında, ormandaki düzlüklerde bırakılmış izlerdi sadece. Bütün sevdiklerim beni karanlıkta unuttu. Son gemiyi duyan bile olmadı. Posta da o mektuptan habersizdi, ki zaten mektubu yazacak kimse yoktu.
Ve her şey sahteydi. Başkalarının anlatmış olduğu öyküleri tekrar anlatan olmadı; bir vakitler aldatıcı bir umuda kapılıp bir liman bulmaya gidenden, gelecekteki sislerin, yaşanacak kararsızlıkların bu oğlundan da haber yok. Adımı gecikenler arasında sayıyorlar ve bu ad bile bir gölge, bütün geri kalanlar gibi.
Sayfa 269 - Can yayınları
Sen gittin gideli ey sevgili, insanlardan soğudum, yapa yalnız yaşadım. Çünkü sen gittin gideli kalbim sevmeyi unuttu. Ama bir gün döner de sevgilini ararsan, yalvarırım bedenimi kollarına al! Ve mezarının yanı başında bana da bir yer ayır! Eğer bir gün dönersen ey sevgili! Sesin, eskisi gibi adımı sevgiyle ansın! Mezanmda bana seslen! Ama sen yanıt olarak kemiklerimin birbirine çarpmasından doğan hazin sesten başkasını duyamazsın!
Sen gittin gideli ey sevgili, insanlardan soğudum, yapayalnız yaşadım. Çünkü sen gittin gideli kalbim sevmeyi unuttu. Ama bir gün döner de sevgilini ararsan, yalvarırım bedenimi kollarına al! Eğer bir gün dönersen ey sevgili, sesin eskisi gibi adımı sevgiyle ansın.
Sayfa 98Kitabı okudu
Annemi üzmeyi arzu etmezdim. Fakat hasbelkader gördüğüm mühendislik tahsili bana ziyadesiyle mekanik geldi, bir türlü içim ısınmadı. İnsanlarla, ehemmiyetsiz mevzularla, hayata dair teferruatlarla meşgul olmak varken, mühendisler müteessir olmasınlar ama, niye makine gibi soğuk bir şeyle ömrümü harcayayım? Zaman geçip de annem adımı sağda solda duymaya, mecmualarda filân görmeye başlayınca, mühendis oğlum var diye iftihar edememesinin acısını unuttu ve bir muharririn bir mühendisten daha nadir bulunan bir şahıs olduğuna kanaat getirdi. Fakat o tarihte annemin telefondaki dramatik sesi içime fena oturmuştu. Bundan Handan’a bahsetmiştim. O da bana destek vereceği yerde annemin tarafını tuttu ve beni ders çalışmaya mecbur etti. Şimdi de böyle oluyor. Handan beni tutacağı yerde, annemin tarafına geçiveriyor ve bu sebepten şiddetli münakaşalar ediyoruz.
O senin çocuğundu. Fakat bir gece acımasızca beni bırakıp gitti, unuttu, bir yolculuğa çıktı, dönüşü olmayan bir yolculuğa. Ben bu yaşamda yine tek başımayım. Her zamankinden çok daha yalnızım. Hiçbir şeyim yok. Senden de bir şey kalmadı. Çocuğum yok, ne söylenmiş bir söz, ne yazılmış birkaç satır, ne de anlatılmış anılar... Biri sana adımı söylese, sen yabancı birisinden söz ediyor sanip susarsın. Yaşamım niçin son bulmasın? Ne de olsa ben senin için yaşamıyorum. Sen benden uzaklaştığına göre ben bu dünyadan niçin gitmeyeyim? Hayır sevgili, ben seni suçlamıyorum. Yakınmalarımı da yollamıyorum o neşeli yuvana. Bundan sonra seni rahatsız edeceğim diye de korkma. Fakat affet beni, sana son bir kez, ölü çocuğumun az ötede tek başına yattığı şu anda, içimi dökeyim istedim. Son bir kez konuşuyorum seninle. Ardından döneceğim karanlık köşeme ve susacağım, senin yanında da hep sustuğum gibi. Yaşadığım sürece bir daha sesim çıkmayacak. Öldüğümde duyacaksın bu vasiyetimi. Hep seni beklemiş, seni herkesten çok sevmiş, ancak hiç sevilmemiş, hiç çağrılmamış o kadının sözlerini.... Belki o zaman çağıracaksın, ancak ben ilk kez isteğini yerine getirmeyeceğim, öldüğüm için sesini duymayacağım. Arkamda sana ne bir resmimi bırakıyorum, ne de başka bir şey. Sen beni hiç tanımayacaksın. Bu benim yaşam yazgım, ölürken de değişmeyecek... Son saatimde seni çağırmıyorum. Sen adımı ve kim olduğumu öğrenmeden gidiyorum. Ölümüm kolay oluyor, çünkü uzaklardaki sen onu duymuyorsun. Ölümümün sana acı vereceğini bilseydim göze alamazdım.
Sayfa 56Kitabı okudu
Gün akarak kendini bırakıyor, eprimiş kızıllıklarda tükeniyor. Ne biri çıkıp bana kim olduğumu söyleyebilecek, ne de bir zamanlar var olduğumu bilen olacak. Bilinmeyen dağdan asla öğrenemeyeceğim vadiye indim ve adımlarım, yavaş günbatımında, ormandaki düzlüklerde bırakılmış izlerdi sadece. Bütün sevdiklerim beni karanlıkta unuttu. Son gemiyi duyan bile olmadı. Posta da o mektuptan habersizdi, ki zaten mektubu yazacak kimse yoktu.
Ve her şey sahteydi. Başkalarının anlatmış olduğu öyküleri tekrar anlatan olmadı; bir vakitler aldatıcı bir umuda kapılıp bir liman bulmaya gidenden, gelecekteki sislerin, yaşanacak kararsızlıkların bu oğlundan da haber yok. Adımı gecikenler arasında sayıyorlar ve bu ad bile bir gölge, bütün geri kalanlar gibi.
Sayfa 269Kitabı okudu
Gün akarak kendini bırakıyor, eprimiş kızıllıklarda tükeniyor. Ne biri çıkıp bana kim olduğumu söyleyebilecek, ne de bir zamanlar var olduğumu bilen olacak. Bilinmeyen dağdan asla öğrenemeyeceğim vadiye indim ve adımlarım, yavaş günbatımında, ormandaki düzlüklerde bırakılmış izlerdi sadece. Bütün sevdiklerim beni karanlıkta unuttu. Son gemiyi duyan bile olmadı. Posta da o mektuptan habersizdi, ki zaten mektubu yazacak kimse yoktu.
Ve her şey sahteydi. Başkalarının anlatmış olduğu öyküleri tekrar anlatan olmadı; bir vakitler aldatıcı bir umuda kapılıp bir liman bulmaya gidenden, gelecekteki sislerin, yaşanacak kararsızlıkların bu oğlundan da haber yok. Adımı gecikenler arasında sayıyorlar ve bu ad bile bir gölge, bütün geri kalanlar gibi.
Sayfa 269Kitabı okudu
Bütün sevdiklerim beni karanlıkta unuttu. Son gemiyi duyan bile olmadı. Posta da o mektuptan habersizdi, ki zaten mektubu yazacak kimse yoktu. (...)
Adımı gecikenler arasında sayıyorlar ve bu ad bile bir gölge, bütün geri kalanlar gibi.
Gün akarak kendini bırakıyor, eprimiş kızıllıklarda tükeniyor. Ne biri çıkıp bana kim olduğumu söyleyebilecek, ne de bir zamanlar var olduğumu bilen olacak.
.. Bütün sevdiklerim beni karanlıkta unuttu. Son gemiyi duyan bile olmadı. Posta da o mektuptan habersizdi..
.. Ve her şey sahteydi. Başkalarının anlatmış olduğu öyküleri tekrar anlatan olmadı; bir vakitler aldatıcı bir umuda kapılıp bir liman bulmaya gidenden, gelecekteki sislerin, yaşanacak kararsızlıkların bu oğlundan da haber yok. Adımı gecikenler arasında sayıyorlar ve bu ad bile bir gölge, bütün geri kalanlar gibi.